رابطه خودكارآمدي و رضايت شغلي معلمان تربيت بدني

مقدمه امروزه محققان رضايت از شغل را عاملي رواني قلمداد مي كنند و آن را نوعي سازگاري عاطفي با شغل و شرايط اشتغالمي انگارند. ( رابينز ، 1998). رضايت شغلي ارتباطات گوناگوني را طب مي كند كه يكي از سازه هاي مرتبط با رضايت شغلي خودكارآمدي است. باور خودكارآمدي مهمترين عامل تعيين كننده فعاليت هايي است كه ما برمي گزينيم و نيز عامل تعيين كننده شدتي است كه ما اعمالمان را انجام مي دهيم (هرگنهان و السون ، 1386). خودكارآمدي به باورها يا قضاوت هاي فرد به توانايي هاي خود در انجام وظايف و مسئوليت ها اشاره دارد( بندورا ، 1982) لذا تجربيات ناشي از موفقيت يا شكست كاركنان در طول سالهاي خدمت، تصورات آنان را در رابطه با توانايي-هايشان نسبت به انجام وظايف شغلي تحت تأثير قرار مي دهد (عبداللهي،1385) و اين موارد در شغل معلمان ورزش بنا به عواملي چون آموزش هاي بدني و موفقيت دروني و بيروني موثر تر است ﺻﻨﻮﺑﺮﯼ (1393) نيز ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺑﯿﻦ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﻭ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺁﻥ (ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻓﻨﯽ، ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﻭ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﮐﺎﺭ) ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻋﺎﺩﯼ ﺗﻔﺎﻭﺕ وجود دارد. همچنين ريد (2012) در به اين نتيجه دست يافت كه افزايش خودكارآمدي و منبع كنترل منجر به كيفيت بهتر كار پرستاري و رضايت شغلي مي شود. به هر حال با توجه به نتايج غير ورزشي محققان بنا به ماهيت خاص شغل معلمان ورزش در تحقيق حاضر سعي كردند تا ارتباط بين خودكارآمدي معلمان ورزش را با رضايتمندي آنان بررسي نمايند. 2-روششناسي اين تحقيق از منظر هدف كاربردي و از نوع توصيفي- همبستگي و به صورت ميداني اجرا شد. جامعه تحقيق را علمان ورزش شهرستان لارستان تشكيل دادند كه تعداد آنان 104 نفر بود و همگي به عنوان نمونه مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزار سنجش در پژوهش حاضر پرسشنامه هاي خودكارآمدي عمومي(ريگز و نايت، 1994) با پايايي 85 /0 و شاخص توصيف شغلي (JDI) بود كه پس از جمع‌آوري پرسشنامه‌ها، داده‌هاي حاصله توسط آزمون همبستگي پيرسون و آزمون تي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. 3-نتايجيايافتهها نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه بين خودكارآمدي و رضايت شغلي معلمان ورزش رابطه منفي ولي معني داري وجود دارد. آزمون تي بين متغير جنسيت و خودكارآمدي عمومي و رضايت شغلي معلمان تربيت بدني زن و مرد ارائه گرديده است. مقدار احتمال (186 /0=sig) بين متغير مستقل و متغير وابسته و رضايت شغليبزرگ تر از 05/ 0 بوده پس با احتمال 95% وجود ارتباط مستقيم و معناداري مورد تاييد قرار نمي گيرد. مقدار احتمال (369 /0=sig) بين متغير مستقل و متغير وابسته خودكارآمدري عموميبزرگ تر از 05 /0 بوده پس با احتمال 95% وجود ارتباط مستقيم و معناداري مورد تاييد قرار نمي گيرد. 4-بحثونتيجهگيري اين يافته تحقيق با يافته هاي ريد (2012) وصنوبري (1393) همسو بود. خودكارآمدي عاملي تاثير گذار بر چگونگي زندگي و سلامت رواني افراد و اساس عمل انسان است. منابع مهم براي ايجاد و تغيير نظام باورهاي خودكارآمدي شامل تجربه هاي موفق، تجربه هاي جانشيني، ترغيب هاي كلامي يا اجتماعي و حالات عاطفي و فيزيولوژيك مي باشد. تجارب موفق و يا به قول وت تن و كامرون ، تجربه تسلط شخصي، موثرترين منبع ايجاد و تقويت كارآمدي شخصي مي باشد (عبداللهي، 1385). بنابراين در تبيين اين يافته مي توان گفت معلمان ورزشي كه در محيط هاي شغلي، موفقيت هاي قبلي كه بر تسلط شخصي مبتني هستند، شواهد فوري و ملموس را براي خود فراهم مي كنند كه آيا در انجام يك وظيفه خاص موفق بوده با خير، احساس تسلط را در خود پرورش مي دهند و به همين علت در ارزيابي خودكارآمدي خود نه تنها به موفقيت هاي قبلي خود متكي هستند بلكه تحت تاثير تجربه هاي جانشيني از طريق الگو سازي كه ابزاري موثر براي ارتقا و تقويت احساس خودكارآمدي شخصي است، قرار مي گيرند. لذا معلمان بدليل داشتن خودكارآمدي بالا در حل مشكلات شغلي و مقابله با آنها رضايت شغلي بالايي نيز خواهند داشت. 5-نتيجه گيري ارتقاي خودكارآمدي و نيز تسهيل رفتار منجر به رضايت در بدنه ورزش آموزش پرورش هر دو مي توانند به تكامل نيروي انساني منجر شوند