تأثير ورزش صبحگاهي بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان پايه پنجم ابتدايي شهر اقليد

. مقدمه رفتارهاي ضد اجتماعي و پرخاشگري در زمره شايع¬ترين علل ارجاع كودكان و نوجوانان به كلنيك¬هاي بهداشت رواني هستند. آنچه باعث توجه محققان به رفتارهاي بين فردي و همچنين اثر ناخوشايند آن بر حالات دروني و رواني افراد است. عدم مهار رفتار پرخاشگرانه علاوه بر اينكه مي¬تواند باعث ايجاد مشكلات بين فردي و جرم شود، درون¬ريزي را نيز به همراه دارد، و باعث انواع مشكلات جسمي و رواني ، مانند زخم معده، سردرد و افسردگي مي¬شود ( اليس ، 1998). تحقيقات نشان داده اند كه فعاليت هاي حركتي منظم به طور فوق العاده¬اي بر وضعيت جسماني و رواني افراد تأثير مثبت دارد ( ست كوئيز و مازر، 2006). غباري بناب و نبوي (1382) در پژوهشي تأثير ورزش صبحگاهي در كاهش تمايلات پرخاشگرانه 60 دانش آموز كم توان ذهني آموزش پذير را مورد بررسي قرار دادند. نتايج نشان داد كه تمايلات پرخاشگرانه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تحت تأثير ورزش صبحگاهي به طور معنا داري كاهش يافته است. ادلمن (1994) در پژوهشي در مورد تأثير ورزش بر كاهش پرخاشگري 15 دانش آموز دبيرستاني كه دچار اختلالات شديد عاطفي بودند، به اين نتيجه رسيد كه گروه مورد آزمايش پس از 12 هفته انجام ورزش رزمي، كاهش شديدي در رفتارهاي ناهنجاري مثل رفتارهاي اخلالگر در كلاس، ناسزاگويي به همديگر ، حملات فيزيكي به يكديگر و به كاركنان مدرسه، رفتارهاي بزهكارانه و پرخاشگرانه نشان داده اند. همچنين، پاليسترا (1995). يافته¬هاي تحقيق نشان داد كه اجراي برنامۀ حركات موزون بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان با ناتواني هوشي آموزش پذيرمؤثر است. اما بررسي پژوهش¬هاي موجود نشان مي¬دهد كه اين موضوع در ايران زياد مورد بررسي قرار نگرفته است. بنابراين، انجام چنين تحقيقي با ابزار متفاوت و نمونه مختلف شايد بتواند اطلاعات لازم را در اختيار مربيان ورزش و معلمان مدارس ابتدايي قرار دهد ونقش ورزش را در كاهش پرخاشگري نمايان سازد. 2.روش ها پژوهش حاضر از نوع تحقيقات نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش حاضر را همه دانش آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي (با سن 12-11 سال ) مشغول به تحصيل در شهراقليد در سال تحصيلي 1395-1394 تشكيل مي¬دادند. نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش 162 نفر از دانش آموزان پسر پايه پنجم پرخاشگر بودند كه از تمام آموزشگاه¬هاي سطح شهر و به روش نمونه¬گيري تصادفي خوشه¬اي انتخاب و به صورت كاملاً تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل تقسيم شدند. 3. نتايج فرضيه تحقيق در اين پژوهش عبارت است از: ورزش صبحگاهي در كاهش پرخاشگري دانش آموزان پايه پنجم ابتدايي مؤثر است. براي آزمون اين فرضيه ميانگين¬هاي دو گروه ( آزمايش و كنترل ) را در سه شرايط (پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري ) مقايسه شدند، چون تفاوت¬هاي دو گروه در سه شرايط مختلف ( پيش¬آزمون، پس آزمون و پيگيري ) به طور معناداري از هم تفاوت داشت، نتيجه گرفته شد كه فرض صفر رد و فرضيه خلاف تأييد شده است. 4. بحث و نتيجه‌گيري نتايج اين پژوهش نشان داد كه ميزان پرخاشگري آزمودني¬هاي گروه آزمايشي تحت تأثير ورزش صبحگاهي كاهش يافته است. نتيجه اين پژوهش با يافته هاي ادلمن(1994) همسو است و نشان مي¬دهد كه ورزش موجب كاهش مشكلات رفتاري در دانش¬آموزان مي¬شود. به سخن ديگر ورزشي و فعاليت بدني افزون بر ايجاد تغييرات فيزيولوژيك كه باعث هدفمندي مصرف انرژي و آرامش عضلاني پس از فعاليت مي¬شود، مي¬تواند ذهن فرد را آرام كرده و از اين طريق رفتار پرخاشگرانه را كاهش دهد. افزن بر موارد ياد شده، شركت در فعاليت ورزشي تمايلات پرخاشگرانه را به طور قابل ملاحظه¬اي كاهش مي¬دهد(كرمي و همكاران، 1393). ورزش كردن بطور كلي و ورزش صبحگاهي براي دانش آموزان امكان جلوگيري از بروز پرخاشگري را ممكن مي¬نمايد و از آن بعنوان يك روش درماني كم هزينه علاوه بر منفعت جسماني آن سود جست. بنابراين مربيان و والدين دانش¬آموزان مي¬توانند با استفاده از فعاليت ورزشي به كاهش پرخاشگري و ساير مشكلات رفتاري اين دانش آموزان كمك كنند و گامي در جهت ارتقاي سطح سلامت جسم و روان اين قشر از افراد جامعه بردارند.