تاثير يك دوره تمرين هشت هفته اي ثبات مركزي بر تعادل نيمه پويا در واليباليست هاي نخبه مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا

پرش و فرودهاي مكرر در ورزش واليبال اين رشته را به عنوان ورزشي پويا و در عين حال با درصد نسبتا بالاي بروز انواع آسيب هاي اندام تحتاني معرفي مي كند. در ميان اين آسيب ها، اسپرين مچ پا به عنوان يك آسيب عضلاني متداول در واليباليست ها با ميزان شيوعي در حدود30 درصد در بين ورزشكاران اين رشته گزارش شده است(1). به طور كلي بي ثباتي مچ پا سبب آسيب به ليگامان هاي خارجي يا داخلي مچ پا شده و باعث ايجاد علائمي مانند احساس خالي كردن مچ پا، ضعف، درد و نقص عملكرد و نيز عوارض بيومكانيكي مختلفي از جمله اختلال در تعادل (2)، در اين افراد مي شود، تحقيقات متفاوتي درباره انواع تمرين درماني اين اختلال صورت گرفته است اما مطالعات اندكي درباره تاثيرات تمرينات ثبات مركزي بر عملكرد فيزيكي و مشكلات بيومكانيكي اين بيماران انجام شده است. از آنجا كه تمرينات ثبات مركزي با به كارگيري صحيح عضلات لايه هاي مياني و خارجي بخش مركزي بدن و اصلاح پاسچر نقش مهمي در تعادل و هماهنگي بدن واليباليست ها (3)داشته و با توجه به اينكه يكي از مشكلات واليباليست هاي مبتلا به بي ثباتي مچ پا گاها اختلال تعادلي است، هدف از اين پژوهش بررسي تاثير يك دوره تمرين هشت هفته اي ثبات مركزي بر تعادل نيمه پويا در واليباليست هاي نخبه مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا بود.