تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر عملكرد ريوي زنان چاق غير فعال

چاقي عارضه اي پيچيده است كه با تجمع بيش از حد بافت چربي مشخص مي شود، در حال حاضر چاقي و اضافه وزن بزرگترين مشكل بهداشت عمومي دنياست (عبدي و همكاران ،2015).چاقي با كاهش قدرت عضلات تنفسي افزايش مقاومت راههاي هوايي، كاهش حجم ششها و ساير عوامل بر عملكرد ريوي اثر منفي دارد (عزيزي و همكاران ،2005). شواهد زيادي وجود دارد كه چاقي را با آسم و مشكلات تنفسي مرتبط مي سازد (اسپاتوپولوس و همكارن ، 2009). از آنجايي كه تمرينات ورزشي با روش هاي گوناگوني صورت مي گيرد ، شناخت شيوه هايي كه بتواند بر متابوليسم چربي و ذخاير آن ،اثر بهينه اي داشته با شد، و بهبود تركيب بدني و افزايش عملكرد شاخص هاي ريوي را سرعت بخشد مهم و ضروري به نظر مي رسد ( پورعبدي و ديگران ،2013). محققان نشان دادند كه تمرينات هوازي باعث افزايش توانمندي وهماهنگي عضلات تنفسي به ويژه عضلات بازدمي شده و از طريق افزايش برخي ظرفيتها و حجم هاي ريوي باعث بهبود عملكرد ريه مي شود (عطارزاده و ديگران، 1390). از طرفي برخي تحقيقات تغييرات معني داري را در تمرينات هوازي بر عملكرد تنفسي مشاهده نكردند،(افضل پور و همكاران، 1390 و شفاعتي و همكاران ، 1391). از اين رو با توجه به تحقيقات انجام گرفته و وجود تناقض در تاثير تمرين هوازي بر عملكرد تنفسي وشاخص هاي ريوي،و همچنين ناكافي بودن پژوهش هاي مربوط به تاثير تمرينات هوازي بر عملكرد ريوي زنان چاق ،در تحقيق حاضر سعي بر آن شد كه اثر بخشي 8 هفته تمرينات هوازي را بر روي عملكرد ريوي زنان چاق مورد بررسي قرار دهد.