اثر زنگ ورزش بر آمادگي ادارك شده دانش آموزان دختر

اضافه وزن و چاقي مهم ترين مشكل تغذيه اي – بهداشتي كودكان و نوجوانان در كشورهاي توسعه يافته است. در كشور هاي در حال توسعه بدليل شهر نشيني تغيير در شيوه زندگي و مدرنيزه شدن و كمبود فعاليت هاي بدني كودكان در معرض اضافه وزن و چاقي هستند. تاثيرات اضافه وزن و چاقي در دوره نوجواني و جواني بويژه در دختران با خود ادراكي جسماني مرتبط است (چانگ و همكاران، 2012: كريملر و همكاران، 2010). تحقيقات نشان داده اند كه كودكان امروزي نسبت به همتايان دو دهه گذشته چاق تر شده و آمادگي جسماني كمتري را دارند (گالاهو و دانلي، 2007). بديهي است كه عوامل محيطي نقش مهمي در اكتساب مهارت هاي حركتي و بهبود آمادگي جسماني دارند. كودكان نياز به تشويق، فرصت هايي براي تمرين، آموزش با كيفيت به منظور رشد و پالايش مهارت ها دارند. واضح است كه پيش دبستاني و سال هاي ابتدايي زمان بحراني براي خبرگي در مهارت هاي حركتي است . محققان اظهار مي دارند كه باليدگي به تنهايي عامل تاثير گذاري بر اين روند نيست. كودكاني كه در اين مهارت ها به خبرگي مي رسند آمادگي شروع يادگيري مهارت هاي تخصصي را دارند و قادر به بكار گيري آنها در فعاليت هايي نظير رقص، بازي، رشته هاي ورزشي و تفريح در تمام طول زندگي هستند (گالاهو و دانلي، 2008). امروزه به چاقي به عنوان يك بيماري نگريسته مي شود (مارشال و همكاران، 2006). به طوري كه كودكان چاق علاوه بر اينكه قادر نيستند همانند كودكان همسال خود در عملكرد حركتي موفق باشند بلكه سبب شده كودكان از شكل بدنشان نسبت به بچه هاي لاغر تر ناراضي باشند. شكل بدن قابل تصور بوده و به عنوان فعاليت هاي روانشناسي منحصر به فرد ظاهر مي شود و عملكرد حركتي براي افراد يكي از جنبه هاي نمايش روحيات افراد از خودشان است(مورانو،2011). تربيت بدني فرآيندي است آموزشي – تربيتي كه هدف آن بهبود بخشيدن به اجرا و رشد انسان از طريق فعاليت هاي جسماني است. تعريف فوق برداشتي است كلي از تعليم و تربيت كه نشان دهنده فرآيند مستمر يادگيري و تكامل كلي در طول زندگي است. تربيت بدني شامل كسب دانش علمي درباره فعاليت هاي جسماني و تمرين و توسعه تصور و ذهنيت مثبت از فعاليت هاي جسماني به عنوان وسيله اي براي بهبود اجرا و عملكرد انسان است. تربيت بدني نه تنها به فوايد جسماني حاصل از شركت در فعاليت هاي بدني توجه دارد، بلكه بالا بردن دانش و آگاهي و ايجاد موقعيت هاي مناسب براي يادگيري و فعاليت هاي مداوم را نيز مورد توجه قرار مي دهد. براي عينيت بخشيدن به فوايد تربيت بدني، مربيان در تدوين برنامه هاي كامل و انتخاب آگاهانه فعاليت هاي كوشا باشند تا از اين طريق نهايت استفاده نصيب شركت كنندگان گردد (مقدم و دلشاد، 1391). فعاليت بدني منظم، و نيز رژيم غذايي مناسب بهترين پادزهر بر طرف كردن شيوع چاقي موجود است و همچنين يك راه حل مثبت براي مشكل “صرف زمان در پاي صفحه نمايش” (تلويزيون و نيز كامپيوتر) ارائه مي دهد. در يك برنامه باكيفيت تربيت بدني، كودكان مهارتهاي حركتي پايه را ياد مي گيرند كه اين مهارتها توان و اعتماد به نقس آنها را افزايش مي دهد و در بزرگسالي منجر به شركت موفقيت آميز و ايمن در دامنه وسيعي از ورزشها و فعاليتهاي بدني مي شود (شيرواني بروجني و سيفي، 1392). كودكان براي بهبود استقامت قلبي- عروقي، استقامت، قدرت و انعطاف پذيري عضلاني ترغيب مي شوند. متاسفانه بعضي از معلمان به اشتباه فرض مي كنند مادامي كه كودكان بالغ مي شوند به صورت خودكار مهارت حركتي را رشد مي دهند. به طوري كه دوره تربيت بدني مخصوصا طي پايه هاي اوليه به عنوان يك وقت بيكاري نگاه مي شود و خيلي كم به پايه هاي ابتدايي توجه مي شود. در صورتي كه در اين دوره سني بايستي به كودكان كمك كرد كه به خبرگي در مهارت هاي بنيادي برسند و در مراحلي بعدي بتوانند آنها را در مهارت هاي تخصصي بكار گيرند. و نبايستي به تربيت بدني كودكان به عنوان يك زماني كه به هر نحوي بايد سپري شود نگريسته شود (گالاهو و دانلي، 2008). تحقيق حاضر به دنبال بررسي اين موضوع بود كه آيا يك برنامه تربيت بدني منظم و برنامه ريزي شده رشدي سبب ايجاد آمادگي ادراك شده در دانش آموزان مي شود يا ساعات عادي تربيت بدني.