بررسي رابطه بين برخي ويژگي هاي آنتروپومتريك با تعادل در سطوح متفاوتي از دشواري

مقدمه حركات انسان از تعادل شروع شده و به تعادل هم خاتمه مي يابد. در بيشتر اوقات سيستم حركتي در جريان حركت قرار نمي گيرد بلكه كار آن تنها حفظ وضعيت بدن مي باشد. امروزه دانشمندان و متخصصين رشته هاي ورزشي به دنبال يافتن رابطه هايي هستند كه بين خصيصه هاي فيزيكي و ميزان عملكرد و توانايي هاي حركتي انسان وجود دارد. آنها قصد دارند از طريق شناسايي ويژگي ها و خصايص جسماني به محدوديت ها و مزايايي كه اين ويژگي ها مي توانند در عملكرد وي ايجاد نمايند پي ببرند. نتايج تحقيقات انجام شده نشان مي دهد نوع و اندازه هاي بدني در ارتباط تنگاتنگ با اجراي فعاليت هاي بدني و حركتي هستند. لذا توجه به ساختار آناتوميكي و فيزيولوژيكي با يافتن و به كارگيري اطلاعات عيني دقيق كه به طور اساسي از طريق تحقيق و بررسي علمي فراهم مي گردد مي تواند راهگشاي خوبي براي انتخاب بهينه ورزشكاران توسط مربيان باشد. از آنجائي كه تعادل و قامت با سطوح دشواري ارتباط دارد و از طرف ديگر نيز، تعادل با سطح اتكاء پاها رابطه مستقيمي دارد لذا در اين تحقيق دشواري تكليف را با محدود كردن سطح اتكاء ايجاد نموده و تعادل افراد را مورد ارزيابي قرار داده ايم و اينكه آيا در افراد ويژگي هاي آنتروپومتريك موردنظر، با تعادل در سطوح مختلفي از دشواري ارتباط دارد؟با توجه به تحقيقات و مطالب ارائه شده فوق مي توان به عدم توافق قريب به اتفاق تحقيقات در زمينه تأثير ويژگي هاي آنتروپومتريك با تعادل پي برد. چنانچه در تحقيقي ارتباطي بين سن، جنس، قد و توده بدن با تعادل ديده نشده (مومني،1371) و در تحقيقي ديگر اين ارتباط به صورت ضعيف مشاهده شده است (مقدم،1385). همچنين در تحقيقات گذشته، جامعه مورد مطالعه افراد بين سنين 6-19 سال بوده است. شايد اين اختلاف سني و دامنه وسيع سني باعث ايجاد تضاد در نتايج مطالعه شده است. مسلماً تعادل يك كودك 7 ساله با تعادل يك فرد 19 ساله متفاوت بوده و قابل مقايسه با يكديگر نيستند. بنابراين در اين تحقيق سعي شده است با محدود كردن دامنه سني، متغيرهاي جديدتر و كلي تر و روش كار دقيق تر به رفع نقايص تحقيقات قبلي كمك شود. ضرورت ايجاد تعادل در كارهاي روزمره و فعاليت هاي ورزشي بديهي به نظر مي رسد. بنابراين، پرداختن به اين موضوع و تحقيق در اين باره مي تواند پاسخ گوي بسياري از سؤالات و برطرف كننده بسياري از نواقص در زمينه مكانيسم هاي تعادلي، اهميت تعادل و عوامل تأثيرگذار بر تعادل باشد. در اين تحقيق، توجه اصلي بر روي اندازه گيري برخي ويژگي هاي آنتروپومتريك و ارتباط آن با شاخص هاي تعادل به خصوص شاخص نوسان مي باشد. نكته اي كه اين تحقيق را از ساير تحقيقات متمايز مي كند تداخل تكليف تعادلي در سطوح مختلفي از دشواري در تعادل است. روش شناسي: اين تحقيق از نوع ارتباط سنجي است. در اين نوع پژوهش، امكان كنترل همه موارد مؤثر در متغيرها وجود ندارد. اما عليرغم آن سعي شده است تا با بالابردن ميزان صحت اندازه گيري، از خطاهاي احتمالي كاسته شود. جامعه آماري تحقيق حاضر را دانشجويان دختر و پسر سالم غيرورزشكار رده سني 30-18 سال دانشگاه آزاداسلامي مركز قيروكارزين تشكيل مي دادند. در تحقيق حاضر، 102 نفر دانشجو شامل 50 دختر و 52 پسر از جامعه مورد نظر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند و در آزمون شركت نمودند. آزمودني ها سابقه بيماري عصبي- عضلاني نداشته و از نظر بينايي مشكلي نداشتند. به علاوه، سابقه فعاليت ورزشي خاصي نيز نداشتند. يافته ها: شركت كنندگان (شامل سن، وزن، قد، شاخص توده بدن، طول پا، طول ران، طول ساق، طول كف پا، پهناي پاشنه و پهناي پنجه) را نشان مي¬دهد. نتيجه گيري با توجه به يافته هاي تحقيق مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه در افراد جوان با وجود داشتن شرايط طبيعي سيستم هاي بينايي، اسكلتي- عضلاني، دهليزي و حس عمقي ويژگي هاي آنتروپومتريك فاكتور مهمي براي برهم زدن تعادل محسوب نمي شود. از آنجايي كه افراد جوان و سالم در حد اعلاي رشد و بلوغ سيستم هاي حس عمقي، حس خودكار عصبي (سوماتوسنسوري) ، شناختي، قدرت عضلاني مناسب و سيستم اسكلتي عضلاني قوي هستند؛ بنابراين به راحتي با وجود تفاوت هاي عمده در ويژگي هاي ظاهري و آنتروپومتري توانايي حفظ تعادل را دارند.