مقايسه طول عضلات منتخب لگن واندام تحتاني در افراد با و بدون نقص تنه

مقدمه : با توجه به نوع چسبندگي عضلات ناحيه كمري – لگني – راني ، انتظار مي رود طول عضلات اين ناحيه بر عملكرد تنه موثر باشند. بنابراين هدف از تحقيق حاضر، مقايسه ي طول عضلات ايليوپسواس ، پيريفورميس ، همسترينگ ، راست راني ، دوقلو و نعلي در افراد با و بدون نقص تنه بود. روش: در اين تحقيق 47 دانشجوي دختر شركت داشتند كه در دو گروه با نقص تنه(32 نفر) با ميانگين سني(2.68±25.90) سال و بدون نقص تنه(15 نفر) با ميانگين سني (3.22±23.60) سال قرار گرفتند. افراد با نقص تنه از طريق آزمون پرش تاك ، تعيين شدند. طول عضلات ايليوپسواس، پيريفورميس، همسترينگ، راست راني، دوقلو و نعلي در وضعيت هاي تست طول اين عضلات و با استفاده ازگونيامتر در پاي برتر آزمودني ها اندازه گيري شد. براي مقايسه متغيرها بين دو گروه از آزمون تي مستقل استفاده شد. نتايج: نتايج تحقيق حاضر تفاوت معناداري در طول عضلات ايليوپسواس (42/0 p=) ، پيريفورميس (47/0 p=) ، راست راني (74/0p= ) ، دو قلو (91/0 p=) و نعلي (79/0 p=) در مقايسه بين دو گروه با و بدون نقص تنه نشان نداد. ولي تفاوت معناداري در طول عضلات همسترينگ در مقايسه بين دو گروه با و بدون نقص تنه مشاهده شد(017/0 p=).( طول عضلات همسترينگ افراد با نقص تنه كوتاهتر از طول همسترينگ افراد بدون نقص تنه بود.) بحث : با توجه به يافته هاي تحقيق حاضر به نظر مي رسد كه سفتي هاي عضلاني باشدت زياد و يا كوتاهي هاي شديد عضلاني در لگن و اندام تحتاني ممكن است در ايجاد نقص تنه ، نقش داشته باشد. بنابراين احتمالا در اين تحقيق ، تغييرات طول عضلات به اندازه اي نبود كه بتواند نقش چندان موثري در نقص تنه داشته باشد. همچنين بيشتر عضلات مورد مطالعه در اين تحقيق دومفصلي بودند. بنابراين شايد اثرات تغيير طول آن ها در مناطق ديگري غير از تنه، نمايان شود. به علاوه ، در مطالعه حاضر طول عضلات با تست هاي استاتيك ارزيابي شد. در حالي كه ممكن است كوتاهي هاي عضلاني در حالت ديناميك اثر خود را نشان دهند و بر نقص تنه موثر باشند. نتيجه گيري : نتايج اين مطالعه نشان داد كه طول عضلات ايليوپسواس، همسترينگ، راست راني، دوقلو و نعلي تاثيري بر نقص تنه نداشت. اما طول عضلات همسترينگ افراد با نقص تنه ، كوتاه تر از افراد بدون نقص تنه بود. اگرچه جهت نتيجه گيري نياز به مطالعات بيشتر مي باشد.