بهينه سازي محيط صنعتي با تاكيد بر رضايتمندي و ارتقاي كارايي كاركنان

رضايت شغلي و ارتقاي كارايي كاركنان به دليل ارتباط مستقيم با عوامل فردي و محيطي، از مهمترين مباحث در بهينه سازي محيط صنعتي ميباشد. ازآنجايي كه اهرم اصلي كاهش يا افزايش بهره وري، منابع انساني است، يكي از مسائلي كه مديران پيشرو را در دهه هاي آينده درگير خود خواهدساخت، تلاش براي افزايش بهره وري كاركنان است. با توجه به ويژگيهاي منابع انساني عوامل متعددي بر عملكرد منابع انساني دخيل ميباشند كه يكي از مهمترين آنها، عوامل فيزيكي موجود در محيط كاري است، كه تا حد زيادي توسط محققان مربوطه، ناديده گرفته شده است. به همين منظور، ابتدا، برخي از مشكلات، الزامات و عوامل معماري و محيطي موثر بر عملكرد منابع انساني به صورت مروري انجام گرفته است، در اين پژوهش نتايج حاصل بيانگر اين است كه عوامل معماري محيطي در قالب دو گروه عوامل خارجي شامل تعبيه تسهيلاتي از جمله پاركينگ و براي كاركنان، توجه به نماي خارجي، هندسه و قدمت ساختمان، طراحي فضاي سبز و منطقه شهري مناسب از منظر ترافيك و آلودگي هوا و صوتي و عوامل داخلي شامل بهداشت، ايمني، نورپردازي مناسب، نوع پنجرهها، تعبيه فضاي سبز، نوع و قدمت تجهيزات،نوع چيدمان فضا، وجود موسيقي، اندازه فضا و رنگ فضا، تاثير بهسزايي بر عملكرد كاركنان دارد. مقاله حاضر پژوهشي عملي بهينه سازي محيط صنعتي تاثير عوامل فيزيكي و معماري موثر با تاكيد بر رضايتمندي و ارتفاي كارايي كاركنان و عملكرد منابع انساني در روانشناسي محيط كار است و از آنجايي كه كاركنان بيشتر زمان كاري خود را درون فضاي كاري ميگذرانند، تاثير عوامل دروني بر عملكرد ايشان بيش از پارامترهاي بيروني است از اينرو نوع چيدمان و جزئيات فضاي داخلي محيط كار، بر اساس نوع فعاليت و استراتژي و فرهنگ سازماني متغير خواهد بود.