اولويتهاي روانشناسي محيطي در معماري مدارس

عدم توجه به اصول روانشناسي محيطي در طراحي معماري موجب تشديد ناهنجاريها در محيط هاي اجتماعي است. اين موضوع در معماري فضاهاي آموزشي بعنوان اولين درگاه ورود به اجتماع اهميت بيشتري مي يابد . براي رسيدن به يك طراحي روانشناسانه فاكتورها و اولويت هاي آن چندان شناخته شده نيست . مطالعات زيادي در اين زمينه صورت گرفته است ولي هنوز راه زيادي تا رسيدن به سطح مطلوب در طراحي با رويكرد روانشناسي محيطي باقيست. در اين تحقيق بخشي از پارامتر هاي مهم مرتبط با روانشناسي محيط تحليل و اصول طراحي تامين كننده و مرتبط با آن پيشنهاد شده است.اين راهكارها در جستجوي يافتن ارتباط بين پديده هاي فيزيكي و كالبدي طراحي و پديده هاي ذهني – رواني در علم روانشناسي محيطي است. يك پل ارتباطي اطلاعات بصري است كه مستقيما روي ذهن تاثير گذار است.بطوريكه فرم و فضا و احساس لذت از مكان با پرداختن به اين نوع تحليل ها راهكارهاي طراحي روانشناسانه را متناسب با فضاي آموزشي ارائه ميدهد.فاكتورهايي همچون تامين نور طبيعي ، شفافيت و ارتباط بصري ، تلفيق و ارتباط درون وبيرون ، محوطه و فضاي سبز و انعطاف پذيري فضاها مواردي هستند كه مورد بررسي قرار گرفته اندو راهكارهايي را در طراحي فضاهاي آموزشي ارائه داده اند. نتيجه اين پژوهش يافتن ارتباط بين پديده ها ي پيچيده ذهني و روحي با پديده هاي فيزيكي و كالبدي در معماري مدارس ميباشد.