تحليل متغيرهاي اثرگذار بر انتخاب مقصد سفرهاي اجباري روزانه ( نمونه موردي: شهر قزوين)

سفر پديده¬اي مشتق يافته از عوامل اقتصادي – اجتماعي و فرهنگي جامعه است. با رشد جمعيت و در نتيجه افزايش فعاليت¬ها ميزان سفر به¬گونه¬اي فزاينده در سطح جوامع رشد يافته و باعث ايجاد مشكلات متعددي مي¬گردد. اگر سفر همچون يك كالاي غيرفيزيكي در نظر گرفته شود، مي¬توان گفت مانند هر كالاي ديگر براي آن تقاضا و عرضه¬اي وجود دارد. برآورد تقاضاي سفر به شيوه سنتي داراي چهار مرحله ايجاد سفر، توزيع سفر، سهم وسيله و تخصيص مسير است. مدل¬هاي انتخاب مقصد معمولا بصورت ناهمفزون ارائه مي¬شوند و به نوعي مي¬توان اين مدل¬ها را با دومين مرحله از مراحل چهارگانه سنتي تحليل تقاضاي حمل و¬نقل مقايسه نمود، به عبارت ديگر مرحله توزيع سفر نيز با هدف تعيين مقصد سفرها در سطح ناهمفزون پياده¬سازي مي¬شود. در اين پژوهش به منظور شناخت عوامل موثر بر انتخاب مقصد سفرهاي اجباري از اطلاعات سفرهاي روزانه ساكنين شهر قزوين و مدل لوجيت چندگانه استفاده شده است. دو فرضيه موثر بودن سطح سرويس و عدم تاثير جنسيت در انتخاب مقصد كاري افراد مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مدلسازي حاكي از آن است فرضيه اول مبني بر موثر بودن سطح سرويس كه بصورت مجموع زمان سفر داخل اتوبوس، تغيير خط و انتظار براي اتوبوس تعريف شده است را نمي¬توان رد كرد و با افزايش سطح سرويس يك ناحيه تمايل افراد براي انتخاب آن ناحيه به عنوان مقصد كاري افزايش مي¬يابد. در ارتباط با فرضيه دوم مي¬توان گفت كه طبق نتايج مدل اين فرضيه رد شده و بيانگر آن است كه متغير جنسيت در انتخاب مقصد كاري افراد معنادار شده است يعني تفاوت¬هاي رفتاري در آقايان و خانم¬ها در انتخاب مقصد كاري وجود دارد.