ارائه رابطه اي جهت پيش بيني شاخص نشست تحكيمي خاك ها با استفاده از روش برنامه ريزي بيان ژن

نشست تحكيمي يكي از ملاحظات مهم طراحي در پروژه‌هاي عمراني همچونه سازه ها، راهها و راه آهن است. اين پديده بوسيله آزمايش تحكيم تعيين مي‌شود. آزمايش تحكيم يك آزمايش نسبتا وقت گير و پر هزينه است كه بايد با دقت كافي انجام شود. در بسياري از پروژه ها به خصوص در پروژه‌هاي خطي مانند راهها و راه آهن عدم انجام آزمايش تحكيم به تعداد و با دقت كافي ممكن است سبب وارد آمدن خسارات قابل توجهي گردد. با توجه به زمان نسبتا زياد آزمايش تحكيم، تخمين نشست تحكيمي بر مبناي پارامترهاي موثري كه با انجام آزمايشات ساده و كم هزينه و با دقت كافي قابل تعيين باشند، همواره مورد توجه بسياري از كارشناسان و محققين ژئوتكنيك و راه سازي بوده است. در اين پژوهش با استفاده از مجموعه‌اي از داده‌هاي آزمايشگاهي بدست آمده از مقالات پژوهشي مختلف براي توسعه مدل¬ پيشنهادي استفاده شده است. در اين مقاله، نسبت پوكي اوليه و حد رواني به عنوان پارامترهاي ورودي مدل و شاخص نشست تحكيمي به عنوان پارامتر خروجي مدل معرفي گرديد. براي ارزيابي مدل GEP و مقايسه با روابط تجربي از شاخص¬هاي آماري خطا نظير R، RMSE و MAE استفاده شده است. پس از توسعه مدل، نتايج كسب شده از روش برنامه ريزي بيان ژن با نتايج حاصل از فرمول¬هاي تجربي در ارتباط با داده هاي مشاهداتي مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه روش GEP در مرحله آموزش با ضريب همبستگي 89/0 و در مرحله آزمايش با ضريب همبستگي 94/0در مقايسه با روابط تجربي پيشين، عملكرد بالاتري داشته است.