بررسي عامل جاده و محيطي در تصادفات جاده اي

اين پژوهش درصدد بررسي و شناخت علل و عوامل موثر بر بروز يا شدت وقوع تصادفات جاده اي محور اردبيل- مغان است كه در راستاي آن رابطه بين متغيرهاي جاده اي،انساني،محيطي و خودرو با وقوع تصادفات و سوانح در محور مذكورمطالعه مي شود. متد پژوهش حاضر روش توصيفي با رويكرد تحليلي است. ايران به عنوان كشوري وسيع و پر جمعيت، ولي بدون يك شبكه كافي و مدرن راه آهن، باعث اعمال فشار سنگين ترابري بار و مسافر (بيش از 90 درصد) برروي شبكه جاده اي غيرريلي گرديده است . شبكه راه هاي برون شهري و درون شهري ما از نظر كميت و كيفيت و نگهداري از ضعف شديدي در رنج بوده و اين وضعيت در تركيب با ناآگاهي و فقدان آموزش عمومي، ناوگان فرسوده، بي نظمي شديد در ترافيك و عدم رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي، ضعف خدمات اورژانس و عدم مشاهده ي يك عزم ملي در برخورد با اين پديدة خطرناك، وضعيتي را بوجود آورده است كه در حال حاضر هر كسي قدم در جاده ها و خيابان هاي كشورمان بگذارد، عملاً خود را درمعرض ريسك بالاي كشته شدن يا رخدادي فاجعه بار قرار داده است. براي تحليل داده هاي آماري بدست آمده از شاخص هاي آمار توصيفي و استنباطي استفاده شده است. براي بررسي هاي ميداني از پرسشنامه و در بررسي تحليلي داده هاي بدست آمده براي تست معناداري فرضيه ها آزمون t بكار گرفته شده است. در بررسي هاي به عمل آمده مشخص گرديد كه عامل جاده و عامل محيطي با تصادفات جاده اي رابطه معناداري دارند.