بررسي تاثير استفاده ازخاك ماسه اي و الياف فلزي دربافت كاهگل با هدف افزايش مقاومت برشي

از گذشته تا به امروز سير تحول اجراي سنتي ساختمان نظر هر متخصص رشته مرتبط به ساختمان را به خود معطوف ساخته است. يكي از انواع روش هاي اجراي سنتي ساختمان با تكيه بر زمينه گرايي و طبيعت گرايي خاص معماري ايراني اجراي ساختمان با روش كاهگل است. ملات كاه از مخلوط كاه، خاك رس و آب به صورت آخوره به دست مي‌آيد. اين ملات را به خوبي ورز مي‌دهند تا حدي كه ملات به بيل نچسبد وبه راحتي جدا شود و از آن براي ديوارهاي محور كننده به صورت چينه‌اي استفاده مي‌كنند. كاه را براي مقابله با ترك خوردن گل به آن اضافه مي‌كنند (براي ساخت هر متر مكعب كاه‌گل حدود ۴۵ الي ۵۰ كيلوگرم كاه مورد نياز است) و در مناطق كويري كه كاه يافت نمي‌شود به آن خارشتر (خار آدور) اضافه مي‌كنند. اين ملات در مقابل رطوبت و حرارت عايق بسيار خوبي است. همانطور كه ميدانيم اين مصالح سنتي با وارد شدن نيروهاي جانبي از جمله زلزله بر بستر زمينه دچار تنش برشي شده و فرو ميريزند اگر ضخامت ملات كاه‌گل ۲۰ الي ۳۰ سانتيمتر باشد.فرو ريختن اين اندود در بافت هاي سنتي كه چاره اي جز مرمت سنتي و زمينه گرا وجود ندارد يا بافت هاي قديمي كه اين اندود بايد ترميم شود حادثه آفرين است. ما در اين پژوهش سعي بر اين داشته ايم كه با طرح اين سوال كه اضافه كردن الياف فلزي به ملات كاهگل تاثيري در مقاومت برشي اندود دارد؟ نتيجه مطالعه خود را در نوشتار فوق عرضه ميداريم اميد است؛ خطرات جاني ناشي ازحوادث ناشي از فرو ريختن اندود در زمان بلاياي طبيعي كاهش پيدا كند.