لزوم حفظ آداب و سنن، فرهنگ و هنر و شاخصه هاي اجتماعي در طراحي مجتمع هاي مسكوني

حضور فرهنگ در فضاهاي معماري و شهري از راه هاي گوناگون صورت مي گيرد هر بنايي به عنوان جزئي از فرهنگ معماري وظيفه عينيت بخشيدن يك انديشه ذهني را از طريق فرم ظاهري خود دارد كه نمودي است براي سنجش فرهنگ. هر فرهنگي به عنوان مظروف داراي ظرفي است كه شهر، فضاها و ساختمان هايش بستر آن به شمار مي آيند.در گذشته روح فرهنگ داراي ثبات بيشتر، بدون پويايي بود. تمايز فرهنگ ها، مرزهاي عبور ناپذير طبقاتي، وابستگي به اقليم،سرزمين، آيينها تاثير خود را روي شكل و فضاي معماري برجا مي گذاشت اين ويژگي ها موجب پيدايش تفاوت هاي شكلي متمايزي در الگوهاي زندگي، فضاهاي زيستي و ابنيه ي نيايشي و حتي سكونتگاه ها مي شد ولي تحولات قرن حاضر موجب دگرگوني و تغييراتي در بين جلوه هاي زندگي و فرهنگ و اقتصاد جامعه شد. حركت و روند معماري سنتي بازايستاد و از طرفي به علت سرعت وقوع تحولات، فرصت تطابق با فرهنگ را پيدا نكرد. در حاليكه تحولات در كشور هاي اروپايي گام به گام صورت گرفته بود و آنها تا حد زيادي تغييرات را به راحتي جايگزين كردند. حال اگر براي دوباره جان گرفتن فرهنگ و معماري كشورمان عوامل اساسي آن شناخته شوند به حيات خود ادامه خواهند داد. معماري فقط مجموعه اي از سبك ها و فرم ها نيست و حتي كاملا با شرايط اجتماعي و اقتصادي خود را مشخص نمي كند، بلكه مجموعه اي از اين هاست. مقاله ي حاضر سعي دارد كه به اين مساله پرداخته و در اين راستا مطالبي را ارائه نمايد. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي_تحليلي، ابتدا به بررسي تحقيقات و اسناد پيشين در زمينه تعريف فرهنگ و هنر، شاخصه هاي اجتماعي و اقتصادي، لزوم حفظ آداب و سنن و معماري و تاثير آن ها بر هم مي پردازد، سپس با استفاده از تحليل تحقيقات انجام شده، تاثير فاكتور هاي مهم بر تحقيق اين هدف تبيين مي گردد تا ارتباط بين موضوعات مختلفي كه شناسايي شده اند پيدا شود.