بررسي تطبيقي ويژگي هاي كالبدي- فضايي بافت قديم و جديد (نمونه موردي عامري و كيانپارس)

امروزه بسياري از شهرهاي كشور به دليل افزايش جمعيت، مهاجرت هاي بي رويه و توسعه افقي شهر، عدم خدمات رساني جديد به هسته هاي قديمي شهر، تمركز فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي در اين بخش باعث شده است بافت قديمي از نظر امنيتي، اجتماعي و اقتصادي با مشكلاتي روبرو شده و به مرور زمان دچار فرسودگي شوند كه اين فرآيند شهرها را از درون مي پوساند و محله هاي خوب شهري را به محله هاي پست تبديل مي كند. شهر اهواز از جمله شهرهايي است كه از مشكلات بافت فرسوده رنج مي برد از ميان محلات شهر مي توان به محله عامري اشاره كرد. اين محله هسته اوليه شهر بوده و داراي قدمتي تاريخي مي باشد.روش تحقيق حاضر از نوع توصيفي و تحليلي است. در ابتدا ويژگي دو محله جديد و قديم (كيانپارس و عامري) را با مطالعه توصيفي( اطلاعات انها را با استفاده از برداشت، مركز امار، اسناد كتابخانه اي و مراجعه به سازمان هاي مربوطه تهيه كرديم) شناسايي مي كنيم و در مرحله دوم به تجزيه و تحليل اطلاعات بدست امده و ارائه يافته هاي تحقيق مي پردازيم. پژوهش نشان مي دهد كه در بافت عامري پايين بودن كيفيت ابنيه، مصالح ساختماني، كم عرض بودن معابر، ناهنجاري هاي اجتماعي، پايين بودن درآمد ساكنين و عدم توانايي در نوسازي و بهسازي بافت باعث شده است كه اين روز به روز بر مشكلاتشان افزوده گشته و به مكان هاي آشفته و تخريبي تبديل شوند لذا چاره انديشي براي رفع اين مشكلات ضروري است و در بافت كيانپارس بالا بودن كيفيت ابنيه، مصالح ساختمان، عرض مناسب خيابان ها و معابر، در امد خوب و مناسب ساكنين و ... باعث شده كه يكي از محلات معروف اهواز شناخته شود، كه به مرور زمان، به صورت يكي از محله‌هاي اعيان‌نشين اين شهر، تبديل شده‌است.