نقش عوامل موثر در هوشمندسازي فضاهاي شهري با تاكيد بر حوزه انرژي (مطالعه موردي منطقه 1 مشهد)

هوشمند سازي شهرها ضرورتي براي افزايش بهره وري و كاهش مشكل هاي شهري است. شهر هوشمند فرآيندي است كه مي تواند تراكم، پيچيدگي و مسايل و مشكل هاي جديد شهري را مديريت كند ،دانش لازم، توسعه دانش محور، اصول مبتني بر توسعه پايدار و يكپاچگي شهري از ويژگي هاي اين شهر به حساب مي آيد. براساس مطالعه هاي اتحاديه اروپا براي هوشمند شدن شهرها مولفه هايي شامل اقتصاد هوشمند، حركت هوشمند، محيط هوشمند، حكمراني هوشمند، زندگي هوشمند و مردم هوشمند مطرح شده است. فن آوري اطلاعات به عنوان عمده ترين محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و نقش كليدي فن آوري هاي نوين اطلاعات و ارتباطات درعرصه هاي اقتصادي،اجتماعي و سياسي را نمي توان ناديده گرفت . امروزه هوشمندسازي شهرها وايجاد شهرالكترونيك به عنوان راهكار بي بديل حل معضلات شهري مورد توجه شهرسازان و مديران شهري واقع شده است.شهر الكترونيك و شهرداري الكترونيك در بسياري از شهرهاي معروف و مطرح دنيا متناسب با فناوري اطلاعات و ارتباطات روند متعارفي را طي نموده است اين وضعيت در ايران به سبب تأثير عوامل مختلف به ويژه در ابعاد همكاري بين سازماني و در ابعاد مرتبط با شهروند الكترونيك سير مطلوبي طي ننموده است. بنابراين هدف اصلي از مقاله حاضر اين است كه آيا هوشمندسازي فضاهاي شهري تاثير مثبتي بر روي رشد كيفي فضاهاي شهري دارد؟و تاثير كدام يك از عوامل هوشمندسازي نسبت به بقيه عوامل موثر تر است.و يا هوشمندسازي فضاهاي شهري سبب كاهش مصرف انرژي ميشود؟