مقايسه خودكارآمدي دانش آموزان خانواده هاي تك فرزند و دانش آموزان خانواده هاي چندفرزند

A comparison of self-efficacy between students in families with one child and several childeren

هدف پژوهش حاضر مقايسه خودكارآمدي دانش آموزان خانواده هاي تك فرزند و دانش آموزان خانواده هاي چندفرزند بود طرح اين پژوهش توصيفي، از نوع علي- مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان 12 تا 17 ساله دامغان در سال 1395 بود از بين آنها نمونه اي به حجم 100 نفر (50 تك فرزند و 50 چندفرزند) به شيوه نمونه گيري در دسترس كه انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامه خودكارآمدي (شرر1982) جمع آوري و سپس مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان دادكه ميانگين خودكارآمدي دانش آموزان خانواده هاي تك فرزند بيشتر از ميانگين دانش آموزان خانواده هاي چندفرزند است. از آنجا كه فرزندان يك سري تجربيات خود را از خواهران و برادران و همسالان خود بدست مي آورند در مورد تك فرزندان به دليل فقدان خواهر و برادر، نقش والدين بسيار حساس تر و سخت تر است و با توجه به امكاناتي كه تك فرزندان در خانواده از آن بهره مند هستند اگر والدين با شيوه صحيح فرزندپروري آشنا شوند و در تربيت و آموزش فرزند خود افراط و تفريط نداشته باشند مي توان دغدغه والديني كه بنا به دلايلي تمايل به داشتن يك فرزند دارند را كاهش داد