اثربخشي قصه درماني شناختي – رفتاري بر هوش هيجاني و پرخاشگري دانش آموزان ابتدايي ناحيه يك تبريز

The Effect of Narrative Therapy (Cognitive – Behavioral) on Emotional Intelligence and Aggression in Elementary Students

تحقيق حاضر با هدف بررسي اثربخشي قصه درماني شناختي – رفتاري بر هوش هيجاني و پرخاشگري دانش آموزان ابتدايي انجام گرفت . طرح در چهارچوب روش شبه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون و با گروه كنترل اجرا گرديد . جامعه مورد نظر كليه ي دانش آموزان پسر ابتدايي دوره ي دوم مدارس ناحيه ي يك تبريز در سال تحصيلي 94-93 ، كه با روش نمونه گيري خوشه اي 30 دانش آموز انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش ( 15 ) و كنترل ( 15 ) جايگزين شدند و پرسشنامه ي پرخاشگري باس و پري(1992) و پرسشنامه ي هوش هيجاني برادبري و گريوز(2005) از هر دو گروه اخذ گرديد . بعد گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت مداخله ي متغير مستقل « قصه گويي شناختي – رفتاري » قرار گرفت و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد . پس از پايان مداخله از هر دو گروه پس آزمون پرخاشگري و هوش هيجاني به عمل آمد تا تاثير متغير مستقل بر متغير هاي وابسته « هوش هيجاني ، پرخاشگري » مشخص گردد . داده ها با استفاده از انحراف استاندارد ، ميانگين و تحليل كواريانس مورد توصيف و تحليل قرار گرفت . همچنين يافته ها نشان داد ، آموزش قصه درماني شناختي – رفتاري بر هوش هيجاني و پرخاشگري دانش آموزان تاثير دارد و به صورت معني داري ميزان هوش هيجاني افزايش و ميزان پرخاشگري كاهش مي يابد . و همين طور اين نتايج قابليت كاربرد قصه درماني در مدارس و ساير مراكز تعليم و تربيت را در جهت كاهش پرخاشگري و افزايش هوش هيجاني دانش آموزان ابتدايي نشان مي دهد ؛ و از نتايج آن متخصصان و معلمان مي توانند بهره مند گردند .

The present investigation was to study effectiveness of cognitive -behavioral narrative therapy on elementary schools students emotional intelligence and aggressiveness. Research method of current study was quasi-experimental with pretest and post test along with a control group.( Target population All boys second elementary school of Tabriz district 1 in the academic year 94-93, 30 students selected by cluster sampling method And randomly divided into two groups experimental group(n=15) and control group(n=15)and then the Buss-Perry Aggression questioner (1992) , Bradberry and Greaves Emotional Intelligence questioner (2005) was implemented on both groups . The experimental group was imposed to interventive independent variable of “behavioral-cognitive narrative therapy” for 10 sessions and control group received no intervention. After finishing intervention sessions aggressiveness and emotional intelligence post test was implemented on both groups in order to determine effects of independent variable on dependent variables . The obtained data were analyzed using standard deviation and mean and covariance analysis methods. Findings of present study indicated that behavioral and cognitive narrative therapy training may affect emotional intelligence and aggressiveness. And increases level of emotional intelligence and decreases level of aggressiveness significantly. Moreover, results of current study revealed capability and potentials of narrative therapy in schools and other educational and training centers in order to decrease aggressiveness and increase emotional intelligence among students. Results of current study can be of use for teachers and experts in the field.