بررسي روش هاي تشخيص خرابي در شبكه هاي حسگر بيسيم

شبكه هاي حسگر شبكه هايي هستند كه به طور معمول، از تعداد زيادي گره ارزان قيمت تشكيل شده اند و ارتباط اين گره ها بهه صهورت بيسيم صورت مي گيرد. هدف اصلي در اين شبكه ها، جمع آوري اطلاعاتي در مورد محيط پيرامون حسگر هاي شبكه است. نحوه عملكرد كلهي اين شبكه ها به اين صورت است كه گره ها اطاعات مورد نياز را جمع آوري مي كنند و سپس آنها را به سمت گيرنده ارسال مي كنند. پيشرفت هاي تكنولهويي در سيسهتم ههاي تعبيهه شهده و ارتباطهات در بسهياري از حهوزه هها ي كهاربردي منشهر بهه گسهترش شهبكه ههاي سنسهور وايرلس 1 ( wsns ( شده اند. يك نياز عام در ميان تمام حوزه هاي كاربردي ) wsns ( نياز به شرايط كاربردي مثلاً) طول عمر ، قابليت اطمينان و غيره( دارد. بسيار از حوزه هاي كاربردي نياز دارد كه نودهاي سنسور در محيط هاي ناملايم مانند )سطح اقيانوس، آتشفشانهاي فعال و غيهره ( آرايش يابند. اين حالت باعث مي شود اين نود هاي سنسور بيشتر در معرض نقص قرار گيرندكه اين نقايص براي سيستم هاي ايمني و بحرانهي مي تواند فاجعه آميز باشد. براي افزايش اطمينان در اين سيستم ها روشهايي براي تشخيص عيب مطرح شده است. در ايهن تحقيهم مها تهلاش نموده ايم به بررسي اين روش ها بپردازيم و عملكرد هر كدام را بررسي نماييم.