بررسي اثر عصاره هيدروالكلي آنغوزه در موشهاي سوري نر ديابتيشده با استرپتوزوتوسين

فرضيه و هدف: بيماري ديابت يك اختلال اندوكريني مهم و در حال افزايش در ببيشتر كشورها است.در طب سنتي از گياه آ Ferula assa foetida ) در درمان بعضي از بيماري ها استفاده مي گردد. در اين مطالعه اثر عصاره هيدروالكلي ريشه آنغوزه در موش هاي سوري نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مورد بررسي قرا گرفت. مواد و روشها: مطالعه به روش تجربي بر روي 40 سر موش سوري نر در 5 گروه هشت تايي انجام گرفت. گروه كنترل غذاي معمولي دريافت مي كرد. گروه هاي ديگر با تزريق درون صفاتي محلول استپتوزوتوسين به ميزان 100 ميلي گرم بر كيلوگرم ديابتي شدند. گروه هاي ديابتي شامل شاهد ديابتي و 3 گروه درمان شده با عصاره هيدروالكلي آنغوزه ) 25 ، 50 و 100 ميلي گرم بر كيلوگرم(، براي 14 روز پياپي با روش گاواژ بودند. 24 ساعت بعد از تجويز آخرين مقدار عصاره )در حالت ناشتا(، خونگيري از قلب به عمل آمد. ميزان گلوكز سرم به روش آنزيمي و ميزان انسولين سرم به روش الايزا اندازه گيري شد. يافته ها: عصاره هيدروالكلي ريشه آنغوزه، كاهش موثري ) P 0.05 ( در ميزان گلوكز در مقايسه با گروه شاهد ديابتي ايجاد كرد. وزن موش ها نسبت به وزن اوليه افزايشي نشان نداد. افزايش در انسولين حيواناتي كه عصاره دريافت كرده بودند، مشاهده شد. نتيجهگيري: نتايج اين تحقيق اثرات كاهنده عصاره هيدروالكلي ريشه و ساقه گياه آنغوزه بر ميزان قند خون در موش هاي ديابتي را نشان داد.