نفوذ و اثربخشي زبان و ادبيات فارسي و زبان و ادبيات عربي بر يكديگر با تاكيد بر نقش قرآن

ادبيات فارسي و عربي از آنچنان پيوند عميقي در داد و ستدهاي فرهنگي برخوردار بوده‌اند كه اين پيوستگي را در ميان هيچ كدام از ملل به اين گستردگي نمي‌بينيم. اسباب مهمي باعث بوجود آمدن اين پيوندها شده است؛ از همجواري گرفته تا فتوحات و جنگ‌هاي اين دو ملت همچنين ورود اسلام به ايران كه هر كدام به نوبه‌ي خود باعث تأثير و تأثراتي بر همديگر گشته‌اند. نهضت ترجمه نيز نقش بسزايي در تبادل فرهنگ بين ايران و عرب ايفا كرده است. شاعران و نويسندگان ايراني و عرب هر كدام به نحوي از انحاء از زبان، لغت، فرهنگ، آداب و رسوم و...همديگر تأثبراتي پذيرفته اند. قرآن كتاب ديني و اعتقادنامة همة مسلمانان جهان است. با نگاهي گذرا به آثار و سرودههاي شاعران و سخنوران و نوشتههاي دبيران و مترسلان و نويسندگان و تأملات عارفان و انديشههاي حكيمان و فيلسوفان ايراني مسلمان كه از سرمايههاي افتخارآميز ما هستند، درمييابيم كه بسياري از عبارات و تعبيرات و اشارات و استدلالهاي آنان به اقتباس از اين كتاب مبين و يا احاديث ائمة معصومين- عليهمالسلام و يا الهام گرفته از آنهاست. خوشبختانه آثار اغلب كساني كه در حوزة ادبيات فارسي صاحب ناماند، شيعه مذهباند يا به اين مذهب گرايش دارند، كمابيش از آيات و احاديث تأثير پذيرفته است. اصولاً امروزه در حوزة تاريخ ادبي ايران اثري را نميتوان يافت كه متأثر از قرآن و حديث نباشد.