استعارۀ مفهومي «روزگار» در نفثه‌المصدور زيدري نسوي براساس نظريۀ زبانشناسي شناختي

در مباحث زبانشناسي شناختي، استعاره عنصري تنها زباني و واژگاني نيست، بلكه فرايندهاي تفكر انسان همگي استعاري‌اند و هر متن غيرادبي نيز مي‌تواند داراي استعاره‌هاي متعدد باشد كه با عنوان استعاره‌هاي مفهومي شناخته مي‌شوند. نفثه‌المصدور اثري است از شهاب‌الدين محمد زيدري نسوي كه در زمان حملۀ لشكريان مغول به ايران به منظور شرح سرگذشت خود و حوادث و اتفاقات اين برهۀ تاريخي، با نثري مصنوع نوشته است. در اين پژوهش مشخص شده است كه استعارۀ مفهومي روزگار در ذهن و زبان زيدري نسوي موضوعي برجسته و قابل رديابي است و در نگاشت‌هاي كليي اين استعاره، روزگار موجودي است كه سبب ايجاد مشكل، بلا، فتنه و سختي است و همچنين شايستۀ اعتماد نبوده ثبات و پايداري ندارد.