بررسي تطبيقي داستان آپارتمانِ» زويا پيرزاد و فرارِ» آليس مونرو از منظر نقد زن‌محور

نقد فمينيستي يا زن‌محور از رويكردهاي نوين نقد ادبي است كه به بررسي و تحليل متون ادبي بر مبناي ديدگاه و نگرش زنان به مشكلات و دغدغه‌هاي آنان مي‌پردازد. جنبش فمينيسم از اواخر دهة 1960 با رويكرد احقاق حقوق زنان در برابر نظام مرد‌سالار، تفكر برابري‌طلبي و آزادي‌خواهي زنان شكل گرفت. جنبش فمينيسم گرايش‌هاي متعدد و متنوعي دارد مثل فمينيسم ليبرال، فمينيسم ماركسيست، فمينيسم راديكال و فمينيسم سوسياليست. هدف از پژوهش حاضر بررسي تطبيقي دو داستان آپارتمان و فرار از دو نويسندة زن از منظر نقد زن‌‌محور است. روش تحقيق، توصيفي-تحليلي مبتني بر اسناد كتابخانه‌اي است. بررسي تطبيقي دو داستان از منظر نقد زن‌محور از آن جهت حائز اهميّت است كه هر دو نويسنده به بيان مشكلات و دغدغه‌هاي زنان، بيان تفاوت نوع نگاه و نگرش زنان و مردان به مسائل پيرامون زندگي، مشكلات دوران بلوغ و ...پرداخته‌اند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه سبك داستان‌گويي و روايت‌پردازي هر دو نويسنده در انعكاس مشكلات و دغدغه‌هاي زنان، بيان محروميت زنان از حقوق شخصي، تفاوت نوع نگرش مردان و زنان نسبت به مسائل زندگي و تلاش در جهت تغيير نوع نگرش زنان به مسائل پيرامون‌شان، شباهت‌هاي محتوايي بسياري دارند. لذا اين شباهت‌هاي سبك روايي و محتوايي دو داستان، ضرورت انجام چنين پژوهشي را توجيه‌پذير مي‌كند.