صداي دستوري در مثنوي ويس و رامين

انديشه¬هاي شاعر، زبان اوست كه در قالب شعر بيان شده و به ذهن مخاطب متبادر مي¬شود. جهان¬بيني شاعر و كيفيت تبيين امور، در ساخت جمله¬هاي او تأثير مي¬گذارد. در واقع، بخشي از رابطه¬ي سبك و انديشه در «صداي دستوري» بازتاب مي¬يابد. صداي دستوري از دل زبان و از لايه¬هاي دروني روابط واژگان در جمله بيرون مي¬آيد. هدف اين پژوهش، بررسي انواع صداي دستوري در مثنوي ويس و رامين است. يافته¬ها نشان مي¬دهد كه در ميان انواع صداها، صداي منفعل، فعال و سببي به¬ترتيب بيشترين بسامد را به خود اختصاص داده¬اند؛ چرا كه در سبك غنايي ويس و رامين، كاربرد جملات اسنادي و وجه مصدري باعث ايجاد صداي منفعل و برجستگي آن نسبت به ديگر صداها شده-است. همچنين، مي¬توان گفت اكثر فعل¬هاي ويس و رامين از جمله فعل¬هاي تداومي با زمان مضارع هستند كه سبب شده در ميان دو گونه¬ي صداي ايستا و پويا، صداي مسلط بر داستان، صداي ديناميك و تداومي باشد تا به پويايي، جان¬بخشيدن و نمايشي¬شدن كلام و ارتباط نزديك شاعر با رخدادها، كمك شاياني كند. روش اين پژوهش، توصيفي است و نتايج به شيوه¬ي كتابخانه¬اي و سندكاوي بررسي شده¬ و هر كدام از صداهاي دستوري با ذكر نمونه بيت و بسامد تكرار، مورد بررسي قرارگرفته¬است.