بررسي سرنمون‌هاي آرمان شهر اسلامي در منظومه‌ي عرفاني حديقه‌الحقيقه و شريعه‌الطريقه سنايي غزنوي

از گذشته هاي دور به روش هاي گوناگون از آرمان شهر سخن به ميان آمده است بدون آنكه وجه عيني و كالبدي آن در اين دنيا باشد در حقيقت تفاهمي ميان وعده هاي گفته شده با آنچه درعالم امكان بايد متجلّي شود، وجود نداشت. لذا همه آن وعده ها مرجعي براي تجلي نيافت و در صورت مثالي خود به دليل «ضعف در ارتباطات» در تاريخ ماند. «حيات طيّبه» اي كه خداوند در قرآن وعده تحقق آن را به بندگان خود داده منوط به دو گزينه «امنوا و عملوا الصالحات» نحل/97 مي باشد ناكامي در رسيدن به اين حيات آرماني محصول غير عملي اين دو گزينه قرآني در جامعه مي باشد. ما در اين تلاش با استفاده از فرايند «ايمان» و «عشق» براي رسيدن به حيات آرماني سرنمون هاي ساختار اساسي آرمان شهر را در ابيات منظومه عرفاني «حديقه الحقيقه و شريعه الطريقه» سنايي، مورد شناسايي قرار داده، با توجه به قرآن، احاديث معصومين ع و متون ادب فارسي مورد دقت و بررسي قرار دهيم، آنگاه با عاليترين شيوه هاي قانوني، اخلاقي و تربيتي در پرتو فرهنگ عملي و غنيّ انتظار، بتوان در فضايي معنوي «شايستگي» ها و «بايستگي»هاي ديني را در فرد اعضاي جامعه لحاظ نمود تا پيش فرضي از صورت اصلي آن حكومت آرماني را به نمايش گذاشته يا نزديك شد.