گذري بر زندگي صوفيِ صافي،شيخ زين الدين خوافي

زين الدين ابوبكر محمد بن محمد بن علي معروف به « زين خوافي»يكي ازسه تن عارفان مشهور دوره ي تيموريان بود كه در سال ۷۵۷ هجري قمري در روستاي برآباد خواف ديده به جهان گشود و در سال ۸۳۸ هجري قمري در ۸۱ سالگي درگذشت. وي كه دردوران خواجه ناصرالدين عبيدالله احرارو ملك قطب الدين علي بن ملك محمود وشاه ظهيرالدين بابري مي زيست ، از پيشگامان طريقه ي سهروردي و مريد شيخ نورالدين عبدالرحمان قريشي مصري بود كه براي تدريس به تبريزسفرنمود وبعدازمهاجرت به هرات دردارالسلطنه هرات درسجاده ي تقوا به ارشاد وراهنمايي اهل دل مشغول گشت. زين الدين آثاري چون: منهج الرشادلنفع العباد، الوصايا القدسيّه، رسائل ، حاشيه عوارف المعارف شهاب الدّين سهروردي ، زيني نامه، شرح منازل السائرين خواجه عبد اللّه انصاري، وصيه العارفين و تقريرات رابه دوزبان فارسي وعربي از خود بر جاي گذاشته است كه موضوع بيشتر آن ها مسائل مربوط به عرفان و سير و سلوك است . وي نزديك به 30 هزار شاگرد داشت كه ازآن جمله مي توان به مريداني چون شيخ صوفي علي و شاه طيّب خوافي اشاره كرد.اوهم چنين مدارس ، خانقاه ها و مهمان پذيرهايي را در عصر خودش بنا كردو املاك و دارايي هاي زيادي از جمله ۱۱ رشته قنات و مزارع داشته كه آن ها را در سال ۸۱۲ هجري قمري وقف مدارس و مساجد كرد. ازاو فرزندان ونوادگاني چون:فصيح الدين محمد،مولاناسعدالدين رهايي خوافي،ابوالواجد فارغي خوافي،شيخ نورالدين محمد،شيخ ابوالواجد فارغي هروي وشيخ صدرالدين باقيمانده است.همچنين شخصيت هايي چون زين الدين برادر شيخ نورالدين،زين الدين متخلص به وفايي و زين الدين اختيارالدين بااو همنام بوده كه برخي، ازبازماندگان ونوادگان اوبه شمار مي روند. دراين پژوهش محققان باتوجه به كمبودمنابع سعي برآن نموده است تاضمن اشاره به زندگي شيخ زين الدين خوافي، به آثار،شاگردان،موقوفات وسفرهاي شيخ اشاره اي گذراداشته باشد وتفصيل هركدام از عناوين مذكوررابه آينده واگذارد.