گذشته گرايي رمانتيك در شعر مهدي اخوان ثالث

يكي از مؤلفه¬هاي اصلي رمانتيسم در ادبيات، بويژه شعر، رويكرد همدلانه به گذشته يا به¬تعبير روشن¬تر گذشته-گرايي است. اين مؤلفه به آشكاري در شعر مهدي اخوان¬ثالث ديده مي¬شود. شعر او تجلي¬گاه پرشكوه سنت، ميراث¬دار فرهنگ، زبان و ادبيات گذشته و سرشار از اشاره¬هاي آشكار و پنهان به اسطوره، حماسه و تاريخ است. حال پرسش اين است: آيا رويكرد همدلانه اخوان به گذشته، با نوگرايي آشكارش در سطح شعر و انديشه و بويژه روحيه انقلابي وي در عرصه اجتماع و سياست، در تناقض نيست؟ اگر چنين تناقضي هست، چگونه مي¬توان آن را توجيه و تحليل كرد؟ اين پژوهش با تبيين زمينه رمانتيك شعر و انديشه اخوان، تناقض ياد شده را تبيين مي¬كند و خاستگاه و مبناي آن را گرايش رمانتيك اخوان به تاريخ و گذشته مي¬داند؛ به تعبير روشن¬تر، اين مقاله نشان مي¬دهد كه «گذشته گرايي رمانتيك» اخوان، خود توجيه¬كننده رويكرد جدي او به سنت، در عين تجددطلبي و نوگرايي در ادبيات، اجتماع و سياست است.