هنجا‌رگريزي در شعر احمدرضا احمدي

هنجارگريزي مؤثرترين شگرد براي برجستگي زبان و آشنايي‌زدايي در شعر است كه همواره، دغدغه¬ي شاعران بوده است. اين شگرد در گونه¬ي خاصي از شعر، اساس رويكرد شاعر را تشكيل مي¬دهد؛ شعري كه با عنوان «موج نو» مطرح مي¬شود و احمدرضا احمدي به عنوان برجسته¬ترين شاعر اين جريان در اشعارش به صورت گسترده، رويكردي هنجارگريزانه دارد. اين جستار، در پي پاسخ به اين سؤال است كه احمدي چگونه و در چه حوزه¬هايي و به چه اشكالي به هنجارگريزي دست زده است. بررسي¬هاي به عمل آمده، نشانگر اين موضوع است كه احمدرضا احمدي در اشعارش از انواع هنجارگريزي بهره برده است. يكي از چشمگيرترين هنجارگريزي¬ها در شعر او، هنجارگريزي نحوي است. هنجارگريزي زماني يا باستانگرايي نيز در اشعارش بسامد بالايي دارد كه شاعر هم در حوزه¬ي فعل و هم در حوزه¬ي واژگان، از آن بهره گرفته است. هنجارگريزي معنايي به صورت گسترده و در هيأت آرايه¬هاي تشبيه، تشخيص، حساميزي و تصاوير پارادوكسي در اشعار او نمود دارد. افزون بر اين، او در حوزه¬ها¬ي نوشتار، سبك، واژگان و آوا نيز به هنجارگريزي دست يازيده است. و در نهايت به اين نتيجه رسيده است كه هنجارگريزي، اساس رويكرد شاعر را به شعر تشكيل داده كه خود جريان تازه¬اي از شعر را رقم مي¬زند.