بررسي مؤلفه هاي مكتب رئاليسم در سووشون سيمين دانشور

اين مقاله به بررسي نشانه هاي مكتب رئاليسم در داستان سووشون سيمين دانشور مي پردازد. دانشور در اين رمان، متناسب با فضاي واقعي جامعۀ ايراني زمان خود، در بستري نيمه تاريخي، با آفرينش قهرمان يوسف، تصويري واقع نمايانه از شخصيتي آگاه به مسائل روز را نشان مي دهد. نگارندگان در اين پژوهش برآن هستند تا با روش كتابخانه اي و شيوۀ تحليل محتوا، مهم ترين مؤلفه هاي رئاليستي را در اين اثر ارائه دهند. يافته هاي اين پژوهش نشانگر آن است كه در اين داستان بومي هر چند نشانه هايي از رمانتي سيسم، سمبوليسم و گاهي سوررئاليسم ديده مي شود اما دانشور با نگاه ظريف و ديدگاه انتقادي با مطرح كردن جزئيات و جنبه هاي ارتباط فرد و اجتماع و طراحي دقيق شخصيت ها وگفتگوهاي بين آن ها، به نوعي انديشه هاي ژرف خود را بيان مي نمايد كه بازتابي از واقعيات جامعه است و اين خود دليلي بر اين مدعا است كه مي توان سووشون را رماني رئاليستي ناميد.