چالشهاي توسعه پايدار شهري درايران

درايران مديريت شهري سابقه بسيارطولاني دارد.امادرطول تاريخ باكش وقوسهايي همراه بوده است.به موازات افزايش جمعيت شهري درايران اداره شهرها نيز بسياربااهميت گرديد.آنچه كه امروزه درشهرهاي ايران دراداره شهرها رخ مي دهد ،تلفيقي ازشيوه هاي مديريت ازفرهنگ ايراني و غربي است.برنامه ريزان شهري از صدهاسال پيش تلاش داشته اند تاشيوهاي مناسب دراداره شهروشاخص هاي مناسب براي زندگي درمناطق شهري راتعيين وپيشنهادنمايند.اماباپيشرفت تكنولوژي وافزايش سريع جمعيت ،تغييرات مهمي دراداره شهرهاوشاخص هاي زندگي شهري ايجادگرديد.اگرفرض شود شاخص هايي كه براي يك زندگي شهري مناسب ديده شده واين شاخص هادريك شهري تحقق پيداكند براي اين شهرچه معنايي پيدامي كند.آيا توسعه (sustainability development) وآن شهرراتوسعه يافته بناميم، بايدببينيم توسعه پايدار پايدار، توازن بين جمعيت وخدمات ارائه شده است؟آياتوسعه پايدارهمان مدينه فاضله يااتوپياي يوناني است؟آيادرتوسعه پايدار مدينه فاضله درفرهنگ اسلامي است؟ ياشهرايده آل افلاطون ؟آيادرايران باشيوه هاي برنامه ريزي فعلي ونظام مديريت شهري مي توان به توسعه پايدار شهري دست پيداكرد؟اگردرجامعه شهري ايران اسلامي مابه همه شاخصهاي فيزيكي،اقتصادي، تعريف شده دست پيداكرديم،به توسعه پايداررسيده ايم ؟وشهرماوجامعه مادرپناه رفاه ايجادشده پايدارخواهدماند ؟اين مقاله تلاش كرده است تاچالشهاوپيامدهاي عوامل ناپايداردرتوسعه پايدارشهري رابررسي نمايد. مطالعه نشان مي دهد كه عوامل متعددي مانع ازتحقق توسعه پايدارشهري در ايران مي شود.اگراصلاحات واقدامات اساسي درحوزه هاي اقتصادي ،اجتماعي ،فرهنگي،نظام اداري وقانون گذاري انجام نشود،توسعه نيا فتگي شهرهاي ايران استمرارخواهديافت ودست يابي به توسعه پايدارشهري امكان پذيرنخواهدبود