پايداري اسلامي در ادبيات معاصر

مقاومت و ايستادگي در برابر ظلم و ستم ، يك ويژگي فطري و ذاتي است كه خداوند متعال آن را در وجود انسان ها به وديعه گذاشته است. ادبيات پايداري به عنوان يكي از رساترين شيوه ها براي مقابله با ظلم و ستم از گذشته مورد توجّه اديبان و شاعران بوده است و در شرايط گوناگون براي مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم ظهور و بروز يافته است. آموزه هاي اسلام همواره بر نپذيرفتن ظلم ، مقابله با ظالم و دفاع از مظلوم تأكيد فراوان داشته و به همين دليل متعالي ترين جلوه ادبيات پايداري را مي توان در آثاري ملاحظه كرد كه با نگاه به ارزش هاي اسلامي و الهي خلق شده اند. در ايران نيز از گذشته هاي دور ادبيات پايداري وجود داشته و در شرايط مختلف به گونه هاي متفاوت؛ گاه به صورت اعتراض به ظلم و ستم موجود در جامعه و مقابله با نابساماني ها و گاه در قالب حماسه براي برانگيختن روح ملّي جهت دفاع در مقابل تهاجم بيگانگان، تجلّي كرده است. نمود ادبيات پايداري در ادبيات معاصر ايران؛ از مشروطه تاكنون، را به اشكال متفاوتي مي توان مشاهده كرد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه در ادبيات پايداري دوره معاصر، تا چه ميزان نگاه به مباني و ارزش هاي دين اسلام در خلق آثار مدّنظر بوده و تا چه حد، آثار خلق شده در چهارچوب مباني فكري و اعتقادي اسلام شكل گرفته است. به عبارت ساده تر، تا چه اندازه مي توان آثار خلق شده در حوزه ادبيات مقاومت را به عنوان ادبيات پايداري اسلامي نيز به حساب آورد.