تحليل سبك شناسي آثار داستاني محمدرضا كاتب (مورد مطالعه: رمان هاي پستي و چشمهايم آبي بود)

رمان از گونه¬هاي ادبي و تأثيرگذار در ادبيات معاصر به شمار مي¬رود و برخي از رمان¬هاي برجسته و معروف آينه¬اي براي چندگانگي فرهنگي، افكار نويسنده، تصورات و شايد خيالاتي كه برگرفته از ضمير ناخودآگاه نويسنده مي¬باشد و هر رمان¬نويس با سبك خصوصي و فكر خلاق خود و گونه¬هاي متفاوتي سعي در بيان واقعيت موجود يا گسترة فكري خويش و يا فكر حاكم بر جامعه دارد كه اين سبك در مقايسه با ساير انواع بيان، قابل تأمل است. محمدرضا كاتب از نويسندگان مشهور ايراني است كه با واسطة كار مدام و تعدد آثار خود يك شيوة خاصي را در رمان¬نويسي به كار مي¬برد سبكي كه در تقليد از آن براي ساير افراد، دشوار مي¬باشد و در رمان¬هاي خويش تمامي دغدغه¬ها و جهان بيني در آثار وي به عيان ديده مي¬شود. در اين پژوهش سعي بر آن است كه شيوه¬هاي سبك¬شناسي در رمان-هاي «پستي» و «چشمهايم آبي بود» به شيوة توصيف- تحليلي بررسي شود. نتايج پژوهش نشان مي¬دهد كه بين داستان «پستي» و درون¬ مايه¬هاي «چشمهايم آبي بود» در پاره¬اي موارد ماهيت تقليدي پيدا كرده¬اند و اين مجموعه داستان¬ها داراي فني جديد و تكنيك¬هاي سبكي برجسته همچون تصاوير خيال، تنوع جمله¬ها، ضرباهنگ، تكرار، تشخيص و غيره در رمان¬هاي كاتب نمايان شده است.