يك ترجمۀ كهن و ناشناخته (ترجمۀ پارسي اخلاق النبي و آدابه)

متون كهن پارسي، به ويژه آن‌هايي كه مربوط به پيش از حملۀ مغول است، از لحاظ تاريخي، زباني، فرهنگي و اجتماعي اهميت زيادي دارند. برخي از اين متون، ترجمۀ آثاري است كه عالمان مسلمان ايراني‌تبار به زبان عربي تاليف كرده و بعدها به پارسي برگردانده شده است. اخلاق النبي و آدابهتاليف ابوالشيخ اصفهاني 274- 369 ق.از جمله كتاب‌هايي است كه ابعاد شخصيتي زندگاني پيامبر را بررسي مي‌كند. در هامش يكي از نسخه‌هاي منحصر به فرد اين اثر كه در قرن ششم هجري كتابت شده، ترجمۀ پارسي اين اثر نيز نگاشته شده است. اين ترجمه كه بر اساس قرائن رسم‌الخطي و زباني، به احتمال بسيار زياد مربوط به قرن ششم هجري است، دربردارندۀ واژگان، اصطلاحات و عبارات كهن و اصيلي است كه از منظر زبان‌شناسي تاريخي و بررسي گويش‌ها و لهجه‌هاي فارسي بسيار ارزشمند و مغتنم است. اين نوشتار به معرفي، بررسي و تبيين ويژگي‌هاي اين ترجمۀ كهن مي‌پردازد.