آسيب شناسي مشاركت در دوره هاي آموزشي بر اساس مدل سه شاخكي (فاز يك شناسايي عوامل مشاركت) تجربه موردي شركت ايرانخودرو ديزل

آسيب شناسي فرايندي است نظام مند از جمع آوري داده ها به منظور تعامل اثربخش وسودمند در راستاي حل مسائل، چالش ها ، فشارها و محدوديت هاي محيطي در سازمان(اندرو مانزيني، ۲۰۰۵). بهبود در سازمان با مرحله آسيب شناسي آغاز مي شود آسيب هايي كه اگر درست و به موقع شناخته نشوند و نسخه درماني مرتبطي براي آنها پيچيده نشود سازمان را به سمت فناي زودرس خواهد كشاند از اين رو يكي از مهمترين اقداماتي كه سازمانهاي موفق براي ارتقاي اثربخشي خود انجام مي دهند آسيب شناسي صحيح و به موقع است زيرا اين امكان را به مديران مي دهد تا از حاد شدن مسئله جلوگيري كنند. با توجه به اهميت آموزش و لزوم آن براي بهره وري بيشتر كاركنان ، يكي از آسيب هايي كه در فرايند آموزش شناخته شده است مشاركت فراگيران در دوره هاي آموزشي است . مقاله حاضر با مطالعه موردي در شركت ايران¬خودروديزل به شناسايي عواملي كه بيشترين تاثير را در مشاركت افراد در دوره هاي آموزشي داشته مي¬پردازد. مطالعه و بازشناسي عوامل موثر بر مشاركت از طريق روش تحقيق آميخته (كمي و كيفي) ، با بهره مندي از جلسات خبرگي و به روش طوفان مغزي فهرست اوليه استخراج و سپس از طريق طراحي پرسشنامه محقق ساخته در خصوص تاثير يا بي تاثيري هر يك از متغيرهاي شناخته شده كار گردآوري داده ها ادامه يافته و در نهايت 22 عامل در سه شاخه (ساختار، محتوا و زمينه) دسته بندي شد.