اثر آبياري تكميلي و عمق كاشت بر عملكرد كمي و كيفي انگور سفيد بي دانه در شرايط ديم

به منظور بررسي واكنش انگور به عـــــمق كاشت و آبياري تكميلي در شرايط ديم، آزمايشي بصورت فاكتوريل با طرح پاية بلوكهاي كامل تصادفي با دو فاكتور و با سه تكرار در ايستــــــگاه حيدرلو اروميه به مدت چهار سال اجرا شد . در اين آزمايش دو عامل عمق كاشت (d) وميزان آبياري (I) مورد بررسي قرارگرفت. عامل عـــــمق كاشت نهال انگور در سه سطح شامل d1 ، d2 و d3 به ترتيب 60، 90 و 120 سانتيمتر و عامل ميزان آبياري در سه سطح شامل I1 ، I2 و I3 به ترتيب بدون آبياري، يك بار آبياري تكميلي و دوبار آبياري تكميلي اجرا شد. هدف آزمايش بررسي امكان كشت انگور سلطانين در شرايط ديم بود كه بعلت محدوديت منابع آب كشور از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در سال اول قلمه هاي مو را ريشه دار كرده و در سال دوم مطابق نقشه آزمايش آنها را در چاله هاي كاشت در عمقهاي سه گانه كاشته و به منظور استقرار،آبياري يكنواخت انجام شد. تيمارهاي آبياري طبق الگوي طرح از سال سوم اعمال گرديد. براساس نتايج بدست آمده عمق كاشت بر ميزان محــــصول مؤثر بوده و بيشترين مقدار محصول در عمق كاشت 120 سانتيمتري بدست آمد. بعلاوه عمق كاشــــت بر روي ميزان قند مؤثر بود ولي ميزان آبياري تأثير معني داري نداشت. عمق كاشــــت و آبياري تأثـــيري بر روي p H محــــصول نداشت. بنابراين انگور سلطانين را با عمق كاشت 120 سانتيمتري مي توان بصورت ديم و يا با آبياري تكميلي كشت نمود