بررسي اثرسناريوهاي مختلف تغيير اقليم بر پارامترهاي دمايي حوضه آبريز خررود بر مبناي گزارش پنجم IPCC

تغيير اقليم در حال حاضر يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي محيطي در جهان امروز است كه افزايش درجه حرارت، ذوب شدن يخ‌هاي قطبي، بالا آمدن سطح آب‌هاي آزاد و تغيير در آستانه­هاي آب و هوايي از پيامدهاي آن مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات درجه حرارت­هاي كمينه، ميانگين و بيشينه حوضه آبريز خررود طي دو دوره 2050-2020 و 2080-2051 مي­باشد. بدين منظور مدل اقليمي CanESM2 از مدل­هاي گردش عمومي جو مربوط به پنجمين گزارش ارزيابي تغيير اقليم جهت استخراج خروجي مدل­ تغيير اقليم انتخاب شد. خروجي­هاي اين مدل تحت سه سناريوي انتشار RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 استخراج و براي دو دوره آتي در ايستگاه­هاي سينوپتيك آوج و تاكستان با استفاده از مدل آماري SDSM كوچك مقياس شدند. نتايج بدست آمده طبق سناريوهاي مختلف افزايش دماي ميانگين سالانه هوا را بين 0.76 تا 0.98 درجه سانتي­گراد در دوره اول و 0.87 تا 1.82 درجه سانتي گراد در دوره دوم نشان مي­دهد. همچنين نتايج حاكي از آن بود كه افزايش دماي بيشينه بيشتر از افزايش دماي كمينه است، به طور مثال طبق سناريوي RCP8.5 و در دوره (2080-2051) افزايش دماي بيشينه 1.91 و افزايش دماي كمينه 1.28 درجه سانتي­گراد مي­باشد كه اختلاف 0.63 را نشان مي­دهد. به صورت فصلي نيز فصل پاييز بيشترين و زمستان كمترين افزايش را دارند به طوري كه به عنوان مثال طبق سناريوي RCP2.6 در دوره دوم براي فصل­هاي زمستان، بهار، تابستان و پاييز به ترتيب افزايش دما برابر 0.13، 1.2، 0.7 و 1.44 درجه سانتي­گراد هستيم.