بررسي تأثير كيفيت آب زيرزميني دشت بهبهان بر توليد محصول گندم

كشاورزي فارياب به منابع آب كافي و قابل استفاده وابسته است تا بتواند جوابگوي نياز غذايي جمعيت رو به رشد جامعه باشد. از آنجايي كه مهم ترين پارامترهاي كيفي آب از لحاظ كشاورزي EC وSAR هستند در اين پژوهش اين موارد در چاه هاي 8 ايستگاه مطالعاتي در دشت بهبهان طي روندي 5 ساله از سال آبي 1389 تا 1393 بررسي و تاثير آنها بر ميزان محصول دهي كشت گندم مورد ارزيابي قرار گرفت. تجزيه و تحليل واريانس و مقايسه ميانگين داده هاي ايستگاه هاي مطالعاتي با كمك آزمون توكي توسط نرم افزار SPSS انجام شد. همچنين با بررسي روند افزايش هدايت الكتريكي آب در منابع آبي موجود و نيز مقايسه پارامترهاي موثر بر شوري با مقادير استاندارد از نظر كشاورزي انجام گرديد. نتايج آناليز واريانس يك طرفه بر چاه ها نشان داد كه ميزان هدايت الكتريكي در چاههاي مطالعاتي از نظر آماري داراي اختلاف معني دار است. نتايج نشان داد با گذشت زمان، طي دوره آماري 1393-1389 ميزان هدايت الكتريكي و نسبت جذب سديم در اغلب ايستگاه ها روند افزايشي داشت. از نظر كشاورزي ايستگاه هاي جاده اهواز، سه راهي اميرحاضر و جنب فرودگاه در كلاس C3S1، از نظر آبياري شور، اما قابل استفاده براي كشاورزي هستند و ايستگاه هاي جاده قديم اهواز 1، جاده قديم اهواز 2، جاده شيراز 1، جاده شيراز 2 و جاده زيدون در كلاس C4S1 واقع شده اند كه براي كشاورزي خيلي شور و نامناسب مي باشند. نتايج حاصل از متوسط برداشت گندم در واحد سطح نشان داد كه كشت اين محصول در تمام ايستگاه ها به جز ايستگاه جاده زيدون برداشتي بيشتر نسبت به ميزان برداشت متوسط شهرستان داشته است.