بررسي تأثير كيفيت آب رودخانه هاي دشت بهبهان در 3 ايستگاه بر توليد محصول ذرت

رودخانه ها از جمله مهمترين منابع تامين كننده آب در بخش كشاورزي به حساب مي آيند، بنابراين توجه به خصوصيات كيفي جهت بهره وري هر چه بهتر آنها از اهميت ويژه اي در هر منطقه برخوردار مي باشد. يكي از مهمترين اهداف مديران، مسئولان و برنامه ريزان منابع آب، بررسي و پيش بيني پارامترهاي كيفي در منابع مختلف آبي و تامين كننده بخش هاي مختلف مصرفي به خصوص بخش كشاورزي است كه بيشترين بخش مصرفي آب به حساب مي آيد. از آنجايي كه مهم ترين پارامترهاي كيفي از لحاظ كشاورزي EC و SAR هستند در اين پژوهش اين موارد در 3 ايستگاه بر رودخانه هاي مارون، خيرآباد و زهره در دشت بهبهان طي روندي 5 ساله از سال آبي 1389 تا 1393 مورد بررسي قرار گرفت و تاثير آنها بر ميزان محصول دهي ذرت به عنوان كشت غالب تابستانه منطقه، مورد ارزيابي واقع شد. تجزيه و تحليل هاي واريانس براي منابع آب مورد بررسي توسط نرم افزار SPSS انجام و با بررسي روند افزايش هدايت الكتريكي آب در ايستگاه ها، پارامترهاي موثر بر شوري با مقادير استاندارد از نظر كشاورزي مقايسه شدند. نتايج نشان داد كه با گذشت زمان طي دوره آماري، ميزان هدايت الكتريكي و نسبت جذب سديم در اغلب ايستگاه ها روند افزايشي و رابطه بين هدايت الكتريكي (EC) و نسبت جذب سديم (SAR) همواره مستقيم بوده است. از نظر كشاورزي آب رودخانه مارون در ايستگاه تنگ تكاب و رودخانه خيرآباد در ايستگاه آب شيرين طي دوره آماري در كلاس C3S1 واقع شده كه از نظر آبياري شور اما قابل استفاده براي كشاورزي است. آب رودخانه زهره در ايستگاه دهملا در كلاس C4S1 قرار دارد كه از نظر آبياري خيلي شور بوده و براي كشاورزي نامناسب مي باشد. نتايج حاصل از متوسط برداشت در واحد سطح ذرت در ايستگاه رودخانه ها، طي دوره آماري نشان داد كه كشت ذرت در ايستگاه هاي تنگ تكاب و آب شيرين مناسب و در ايستگاه دهملا نامناسب است