بررسي امكان استفاده از آب شور در مراحل مختلف رشد گندم

در مناطق خشك و نيمه خشك به دليل كمبود شديد آب، استفاده از آب هاي كم كيفيت، روز به روز افزايش مي يابد. در خوزستان به دليل سطح كشت زياد، كمي نزولات و عدم دسترسي به منابع آبي مناسب، زارعين اجبارا از منابع كم كيفيت آب مانند زهكش بعضي موسسات كشاورزي و صنعتي جهت كشت، استفاده مي نمايند. به منظور بررسي امكان استفاده از آب شور و تركيب آب غير شور و شور براي توليد گندم در مراحل مختلف رشد آزمايشي در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با 15 تيمار و 4 تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي شاوور به مدت دو سال اجرا گرديد. نتايج در دو سال آزمايش نشان دادند كه متوسط ميزان SAR از 8/6 در شروع آزمايش به 7/3 در مرحله داشت و 3/16 در فصل برداشت افزايش يافت. ميزان EC از 9/5 در مرحله كاشت به 2/1 دسي زيمنس (به طور متوسط) در مرحله گل دهي كاهش و درمرحله برداشت به به 5/9 دسي زيمنس افزايش يافت. اعمال تيمارها علي رغم افزايش ميزان عملكرد دانه و بيوماس در تيمارهاي اول (تمام مراحل رشد گندم آبياري با آب رودخانه) و دوم (در مرحله جوانه زدن آبياري با آب شور 5/6 – 5/7 دسي زيمنس بر متر و بقيه مراحل آبياري با آب رودخانه) از نظر آماري اختلاف معني دار نشان نداد. وزن هزار دانه داراي اختلاف معني دار در سطح 5 درصد و بالاترين وزن مربوط به تيمارهاي اول (تمام مراحل رشد گندم آبياري با آب رودخانه) و دوم (در مرحله جوانه زدن آبياري با آب شور 5/6 – 5/7 دسي زيمنس بر متر و بقيه مراحل آبياري با آب رودخانه) بود