ارزيابي پيش تيمارهاي مختلف در بهبود فتوسنتز و رشد نهال گردو پس از انتقال به محيط باغ

گردو (Juglans regia) از گياهان حساس به خشكي است و از اين رو همواره بخشي از درختان جوان به محض انتقال از گلخانه خزانه به محيط باغ به دليل كم آبي و گرما دچار تنش شده و از بين مي­روند. در پژوهش حاضر تلاش شد با اعمال تنش شوري، خشكي كنترل شده و يا با استفاده از بتاآمينوبوتيريك اسيد در نهال­هاي گردو چندلر كشت بافتي نسبت به شرايط نامساعد و شوك انتقال، تحمل سيستميك ايجاد گردد. كارايي تيمارها با 1) ارزيابي درجه گشودگي روزنه­ها و سرعت از دست رفتن آب از برگ جدا شده پس از اعمال پيش تيمارها و 2) اندازه گيري رشد، سرعت فتوسنتز، سبزينگي برگ، و شاخص پايداري غشاء در90 روز پس از انتقال به باغ ارزيابي شد. گياهان پيش تيمارشده عملكرد بهتري در كنترل روزنه نسبت به از دست دادن آب داشتند. در محيط باغ، اين گياهان نسبت به گياهان شاهد سرعت فتوسنز و هدايت روزنه­اي بيشتري داشتند كه در اين خصوص بيشترين تاثير را پيش تيمار بتاآمينوبوتيريك اسيد نشان داد. در پيش تيمار بتاآمينوبوتيريك اسيد محتواي نسبي كلروفيل برگ پس از انتقال به باغ نسبت به ديگر تيمارها در سطح بالاتري بود. در انتهاي آزمايش، پيش تيمار بتاآمينوبوتيريك اسيد و تنش شوري به صورت معني­داري وزن تر شاخساره و ريشه و وزن تر كل درخت را نسبت به گياهان شاهد افزايش دادند. در مجموع مشخص شد پيش تيمار بتاآمينوبتيريك اسيد و تنش شوري با القاء تحمل در گردو مي­توانند در جهت كنترل شوك انتقال و سازگاري نسبت به شرايط نامساعد محيطي عمل نمايند