تاثير خاك ورزي حفاظتي بر روي مصرف آب و كارآيي آن در زراعت گندم آبي

جهت مقايسه تيمار هاي خاك ورزي حفاظتي آزمايشي به صورت اسپليت - پلات در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي طي دو سال زراعي 92 - 91 و 93- 92 انجام شد. فاكتور هاي اصلي آزمايش عبارت بودند از: الف- استفاده از گاوآهن برگرداندار+ ديسك (روش مرسوم)، ب- استفاده از چيزل پكر، ج- استفاده از گاو آهن مركب و د- روش كشت مستقيم. فاكتور فرعي نيز شامل دور آبياري 20 روز، دور آبياري 25 روز و دور آبياري 30 روز بود. درهر دو سال زراعي، عمليات خاك ورزي در قطعه زميني كه بقاياي محصول ذرت علوفه اي(رقم SC- 704) در آن وجود داشت، بر اساس تيمار هاي آزمايش انجام شد. مصرف آب بر اساس دبي پمپ و ميزان آب وارد شده به كرت اندازه گيري شد. در نهايت وزن هزاردانه، عملكرد و اجزاي عملكرد و شاخص برداشت اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه روش خاك ورزي اثر معني داري بر عملكرد دانه گندم در سطح 5٪ نداشت. صرف نظر از نوع خاك ورزي بيشترين و كمترين عملكرد در تيمار هاي آبياري 20 و 30 روز به دست آمد. در روش خاك ورزي حفاظتي، عملكرد دانه خشك بين تيمار هاي آبياري با دور آبياري 25 روز و 20 روز، در سطح آماري 5٪ معني دار نبود. اما در روش مرسوم، با اعمال تيمار آبياري 25 روز در هكتار،كاهش عملكرد معني داري مشاهده شد