تأثير مقادير مختلف شوري و كم آبي بر خصوصيات هوايي و ريشه سورگوم علوفه اي در آبياري قطره اي زيرسطحي

دو پديده خشكي و شوري مهمترين عوامل محيطي محدود كننده رشد گياهان محسوب مي شوند. در شرايط محدوديت آب، رشد كافي و كارآيي ريشه براي بهره وري محصول ضروري هستند. اين تحقيق به منظور بررسي چگونگي اثر متقابل خشكي و شوري بر اندام هوايي و توسعه ريشه سورگوم علوفه اي در آبياري قطره اي زيرسطحي در منطقه سيستان انجام گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب بلوك كامل تصادفي و با سه تكرار با سه سطح شوري(2، 5 و 8 دسي زيمنس بر متر) و چهار سطح آب آبياري(120، 100، 75 و50 درصد نياز آبي گياه) انجام شد. پارامترهاي مورد بررسي عبارت بودند از: سطح برگ، وزن خشك ساقه و برگ، وزن تر و خشك ريشه، حجم، طول و سطح ريشه. نتايج نشان داد شوري و خشكي در سطح پنج درصد بر پارامترهاي اندازه گيري شده تاثير معني دار داشتند. همبستگي بالايي بين پارامترهاي ريشه با اندام هاي هوايي گياه وجود داشت. ضريب تبيين(R2) بين وزن تر برگ و وزن تر ريشه، سطح برگ و سطح ريشه و سطح برگ و حجم ريشه به ترتيب 85/0، 82/0 و 76/0 بدست آمد.