خلاقيت در معماري

هدف اصلي اين پژوهش بررسي خلاقيت، ويژگيهايي آن است كه جايگاه آن در معماري مي باشد. فرآيند خلاقيت و ابداعات خلاقانه، اتفاقي، تصادفي و لحظه اي نيست و نيازمند بستر هايي براي شكل گيري و ايجاد جرقه اوليه، ادامه و توسعه آن و رسيدن به هدف و تكميل فرآيند است. بسترهايي بر اساس اطلاعات در زمينه هاي متفاوت و گسترده و پردازش و ذخيره سازي آنها. خلاقيت عبارت است از تحولات دامنه دار و جهشي در فكر و انديشه انسان به طوري كه توانايي قرار دادن اطلاعات قديم و پيش فرض هاي جديد در كنار هم كه رسيدن به نتيجه و هدف را فراهم مي كند. خلاقيت يافتن پاسخ هايي تازه و نو يا اصيل و بديع براي يك مسئله تعريف شده است. به بيان ساده توانايي بيان ايده هاست، ايده هايي كه وابسته به داشتن خزانه اي از اطلاعت ذخيره شده است كه از آن به عنوان دانش ياد مي كنيم. اگر طراحي معماري را، فرآيند گزينش اجزا در زمينه هاي مختلف و وابسته به مسئله طراحي و دست يافتن به كلي واحد بدانيم، خلاقيت ابزاري بسيار قوي براي ايجاد رابطه، هماهنگي، هم گوني و دستيابي به اين كل است. كار طراحي فرآيندي خطي نيست بلكه به نوعي درك مستقيمي است از مسئله طرح كه توسط نيروهاي ذهني انجام مي شود. در اين مقاله مروري، نهايتا چگونگي تاثير خلاقيت در معماري مطرح مي شود.