بررسي تأثيرات جريانات سنت گرا، نوگرا و فرانوگرا بر معماري مساجد معاصر با محوريت شهر تهران

در اين گفتار ابتدا به تعريف و بررسي دو واژه ي سنت و سنت گرايي و وجه اشتراك و افتراق اين دو با يكديگر پرداخته و رابطه ي بين سنت و دين را بررسي مي كنيم، سپس به ارتباط ميان موارد مذكور با عرصه ي هنر و معماري مي پردازيم ضمن آنكه مقوله ي مدرنيسم و رابطه ي آن با دين و سنت را بيان كرده و تأثيرات هر يك از جريانات فوق را بر معماري معاصر مطرح مي كنيم. در ادامه چگونگي روند معاصرسازي الگوها و اجزاء كالبدي مساجد را عنوان مي كنيم و همچنين اشاراتي خواهيم داشت به تأثيراتِ تحولات ناشي از اين معاصر سازي بر القاي حس مكان و ايجاد تعلق به مكان در ميان مخاطبين و از اين منظر جايگاه بناي مسجد در نظام شهرسازي گذشته و حال را بررسي مي كنيم و در نهايت به ذكر خصوصيات سه دسته از مساجد مي پردازيم كه طيف گسترده اي از نوگرا تا فرا نوگرا و سنتي را شامل مي شوند كه توانسته باشيم از اين رهگذر تا حدودي مسير و روند طراحي متناسب با الگوهاي معماري ايراني _اسلامي را تبيين كرده باشيم . شيوه پژوهش در اين مقاله توصيفي است و از آنجا كه حوزه تحقيق، بررسي وضعيت يك مورد خاص و در اينجا ، معماري اسلامي(نوع مسجد) در زمان حال مي باشد ، داراي رويكرد موردي است . بنابراين روش پژوهش توصيفي با رويكرد موردي خواهد بود.