تأثير نشانه ها در القاي حس مكان (در محدوده ي مسجد شاه محمد تقي شهر بندرعباس)

نشانه هاي شهري به عنوان يك عنصرخاص، نماد شاخص فضاي شهري عمل ميكنند. تداوم نشانه هاي شهري، بخشي از هويت هر شهر را بازنمايي ميكنند. بدين منظور پژوهش حاضر قصد دارد با تحقيق توصيفي و بهره گيري از رويكرد كيفي و مشاهده، ابتدا به شناسايي نشانه ها پراخته و سپس با انجام مصاحبه به بررسي تاثير نشانه هاي شهري درالقاي حس مكان بپردازد. براي انتخاب نمونه از جامعه آماري مورد نظر، روش نمونه گيري هدفمند استفاده شده است. شرايط انتخاب نمونه ها بر اين اساس بود كه مدت زمان حضور و ميزان آشنايي آن ها با اين خيابان زياد باشد. جوابهاي بدست امده از مصاحبه در غالب جدول هايي دسته بندي و ارانه شده است. هدف اصلي پژوهشگر بررسي نقش نشانه در مكانمند كردن فضاي مورد نظر و شناخت نقاط ضعف و قوت اين نشانه ها در ايجاد حس مكان ميباشد و درپي رسيدن به اين سوال است كه انواع نشانه ها چه نقشي درايجاد حس مكان دارند؟ چطور ميشود يك نشانه ماندگار شود و يا از خاطره ها محو شود؟ تا دستاوردي راهگشا در جهت هويت بخشيدن به مكان باشند. درنهايت، نتيجه حاصل ازاين تحقيق حاكي ازان است كه اگرچه نشانه ها عامل تاثير گذار در ا يجاد حس مكان هستند، اما عوامل ديگري نظير قوميت ، خاطره از محل و.... در ايجاد اين حس موثراند. چرا كه علي رغم نارضايتي از سازمان دهي بعضي نشانه ها حس تعلق به مكان وجود دارد و اين نشان مي دهد اگرچه كاربرد ناصحيح بعضي از نشانه ها باعث نارضايتي افراد از مكان شده اما حضور پررنگ تر بعضي عوامل مانند وجود مسجد و امام زاده به عنوان نشانه موفق و خاطرات ، در حس تعلق مردم نسبت به مكان كمك نموده است. بنابراين يك عنصر براي نشانه شدن، نياز دارد كه هم ازلحاظ فرمي وهم از لحاظ مكاني ، شرايط لازم را داشته باشد.