مطالعات پتروگرافي و ويژگي هاي بافتي تراورتن هاي قطور در شمال غرب ايران

تراورتن هاي قطور در 25كيلومتري شمال غرب شهرستان خوي واقع شده است. قديمي ترين سنگ هاي رخنمون يافته درمنطقه مربوط به سنگ هاي كمي دگرگوني در حد رخساره شيست سبز تا آمفيبوليت سازند كهر هستند كه به پركامبرين پسين نسبت داده شده اند. سنگ هاي جوان منطقه مربوط به نهشته هاي تراورتن كواترنري مي باشند. اين نهشته ها به صورت افقي و توسط چشمه هاي آهكي بر روي سنگ هاي قديمي تر نهشته شده اند. از نظر ريخت شناسي، تراورتن هاي اين ناحيه از نوع قشر پوسته اي، توفا و آبشاري مي باشند. تراورتن هاي اين ناحيه لامينوسيون ها به صورت افقي كاملا قابل رويت مي باشند. بافت آن ها شامل ميكرايتي و اسپارايتي است و لامينوسيون ميكريتي و استروماتوليتي در اين رسوبات حاكي از حضور فعاليت زيستي و ميكروبي، خصوصاً جلبك ها، همزمان با رسوبگذاري تراورتن مي باشند. ازجمله بافت هاي قابل مشاهده در اين تراورتن ها بافت هاي ويژه آراگونيت يا كلسيت هاي شعاعي و كلسيت دندان سگي هستند. از مهم ترين تخلخل هاي شناسايي شده در نمونه هاي مورد مطالعه مي توان به تخلخل حفره اي و تخلخل روزنه اي اشاره كرد. كاني شناسي تراورتن ها بيشتر ازنوع كلسيت و آراگونيت مي باشد و از كاني هاي فرعي مي توان به كاني هاي رسي و اكسيد آهن اشاره كرد. به احتمال زياد تراورتن هاي مورد مطالعه در ارتباط با فعاليت گسل هاتشكيل شده اند. واضح بودن لامينوسيون در نمونه هاي دستي موجب زيبايي آنها شده و ارزش اقتصادي آنها را افزايش مي دهد.