تعامل دانشگاه فني و حرفه اي با صنعت درتوسعه جايگاه كارآفريني در راستاي ارتقاي تجاري سازي فناوري و تحقيقات

توسعه و پيشرفت عمدتا زاده تلاش انسانها است، به وجود آوردن سرمايه، بهره‌گيري از منابع طبيعي، گسترش صنعت، توسعه كشاورزي، فعال كردن كشور در عرصه بازرگاني جهاني و در نهايت رفاه جامعه در گرو توانايي و استعداد نيروهاي دانشگاهي است كه ثروت برجسته ملي و نيروي بالقوه‌اي محسوب مي‌گردد كه مي‌تواند متضمن رشد اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي باشد. براساس مطالعات انجام شده دانشگاه نقش تعيين كننده و كليدي در توسعه و گسترش صنعت دارد. مطالعات نشان مي‌دهد كه منافع سرريز دانش يا به بيان ديگر ارزش افزوده حاصل از دانش، از منابع مهم رشد بلندمدت اقتصادي هستند و اين منافع اضافي در اثر نيروهاي درونزا تغيير مي‌يابند. بنابراين دانشگاه و صنعت و دولت سه ركن اساسي توسعه در هرجامعه‌اي محسوب مي‌شوند و همكاري بين آنها شرط لازم براي موفقيت و شتاب بخشيدن به فرايند توسعه است. بررسي‌هاي تاريخي نشان مي‌دهد كشورهايي كه امروزه از آنها به عنوان كشورهاي توسعه يافته (صنعتي) نامبرده مي‌شود، تحولات صنعتي آنها ابتدا از دانشگاه‌ها و مراكز علمي آغاز شده و به عبارت ديگر نيروهاي علمي در آن كشورها پيشگام توسعه صنعتي بوده‌اند و از زماني كه صنعت شكل گرفت، منابع براي حل مشكلات خود به دانشگاهها و مراكز علمي مراجعه كرده و اين روند هنوز هم ادامه دارد. هم نيازي متقابل دانشگاه ، صنعت و دولت و هم نيازهاي توسعه ايجاب مي‌كند كه همكاري وارتباط نزديكي ميان آنها وجود داشته باشد و اصولاً صرف نظر از برخي ملاحظات، بالندگي هر كشوري به توان علمي ، تكنولوژيكي ، همكاري و پيوند آنها، به عنوان نهادهايي كه فعاليت‌هاي علمي و تكنولوژيكي را به عهده مي‌گيرند، بستگي دارد. از طرفي ديگر ويژگي بي‌بديل عصرحاضر، حركت و انتقال كشورهاي پيشرو به سمت اقتصادهاي مبتني بر دانش را مورد توجه قرار داده است. اين انتقال بخشي، در ساختارهاي اقتصادي معلول توجه به ارزش افزوده بالاي اقتصادي حوزه علم و فناوري است. فرآيند تجاري سازي به عنوان لازمه تكميل چرخه علم و ثروت، در تلاش براي» دانشگاه كارآفرين «در شكل دهي و رقم زدن اين سياست راهبردي از اهميت برخوردار است. در اين ميان، نظريه نسبتا جديد تبيين دانشگاهي دانست كه سه وظيفه مهم حفاظت از دانش بشري و انتشار آن، پژوهش و بسترسازي براي نقش آفريني دانشگاه در توسعه اقتصادي و اجتماعي را در محيط متلاطم خود بر عهده دارد. تغيير ديدگاه سنتي نسبت به دانشگاه، به عنوان مهمترين نهاد خلق دانش در جامعه موجبات تسهيل و تحول فرآيند تحاري سازي خواهد شد. در اين ديدگاه، فلسفه وجودي دانشگاه، نوآوري و كارآفريني و ارتباط با صنعت خواهد بود و به دانشگاه به عنوان نهاد بريده از ساختار اقتصادي كشور نگريسته نخواهد شد. به نظر مي رسد، بازخواني اين نظريه، حاوي يافته هاي كاربردي و دلالت هاي نظري و عملي براي فرآيند تجاري سازي )به عنوان فرآيند تبديل ايده به محصول( خواهد بود.