بررسي آسيب هاي اخلاقي و تربيتي «زندگي» در دوره ي رفاه و فراواني

بدون شك، دوران فراوانيِ نعمت ها و برخورداري هاي زندگي، يكي از فرصت هاي بسيار مهمّ و مناسبي است براي رشد و بالندگي فرد و جامعه در همه ي ابعاد و شؤونات زندگي. بدان گونه كه هرگز قابل انكار نبوده و كسي هم نمي تواند اين حقيقت روشن و مسلّم را كتمان كند. امّا در عين حال، اين نوع و جنس زندگي، در شرايطي ممكن است، بر اثر غفلت ها و بي توجهي-ها، در طول زمان با آفت ها و آسيب هاي اخلاقي و تربيتي فراوان مواجه گردد. و حتّي به جرأت مي توان گفت متأسفانه كساني كه در امتحانات رفاه و وفور نعمت ها، سقوط كرده و زمين مي خورند آمار و تعدادشان به مراتب خيلي بيشتر از كساني است كه در دوره ي فقر و محروميّت مردود مي شوند. يعني مردودي هاي دوران آسايش و خوشي هاي زندگي در مقايسه با مردودي هاي زمان محروميت و محنت بيشتر است. با اين ملاحظه، كنترل مداومِ وضعيّت زندگي از لحاظ انواع آفت ها و آسيب زدگي هاي احتمالي، يكي از وظايف مهمّ و حتّي ضرورت هاي زندگي فردي و اجتماعي بشمار مي آيد، كه هرگز نبايد مورد غفلت و بي توجهي قرار بگيرد. بر همين اساس و باور، در اين پروژه ي تحقيقي نيز جهت هوشياري و تنوير هر چه بيشتر افكار و اذهانِ آحاد جامعه در اين زمينه، سعي شده است كه برخي از آسيب ها و تهديدهاي مهمّ اخلاقي و تربيتي زندگي در دوران صلح و رفاه، بعنوان يكي از موانع بزرگ و بسيار جدّي راه رشد و تعالي افراد جامعه، با مراجعه به منابع و متون تخصصي ديني در اين رابطه، مورد بحث و مطالعه قرار گيرد.