زندگي و هدف آن در قلمرو ديانت

شكي نيست كه هدف از زندگي، زندگي كردن هدفمند است؛ اما اين كه زندگي هدفمند چيست؟ انسانها چه هدفي دارند؟ و چه هدفي بايد داشته باشند؟ داستان پرماجرائي دارد. انسان از دير باز با سوال مهم و سخت چيستي زندگي و هدف آن مواجه بوده است؛ پرسشي پر پاسخ و يا بهتر است بگوئيم: بي پاسخ و همچنين معنا و هدفي كه تحمل رنجها و قبول سختي ها را توجيه كند و مشخص سازد كه من از زندگي چه مي خواهم؟ و يا بهتر بگويم: زندگي از من چه مي خواهد؟ تا ديگر در وجود خود جاي خالي احساس نكنم. انسان در برابر اين پرسشها، گاهي با پاسخهاي سطحي از آن عبور مي كرده و گاهي با تعمق به بررسي آن مي پرداخته؛ اما تلاشهاي او براي پيدا كردن هدف زندگي در داخل طبيعت هرگز به جائي نرسيده و مي بايست براي تبيين معني حقيقي زندگي بايد به ماوراء طبيعت نظر انداخت. ماورائي كه مقصدند و زندگي مادي، مسير آن بشمار مي آيد و بديهي است كه تا مقصد، معيّن نباشد، مسير معنا ندارد و پيش از همه بايد مبدء روشن باشد. به عبارت ديگر، ايمان به مبدء و معاد در معني دار كردن زندگي شرط لازم و كافي است. ما در اين مقاله در صدديم ضمن تعريف زندگي به تبيين غايت آن بپردازيم.