دين و انسان‌شناسي فرهنگي

دين يكي از اساسي ترين ابعاد فرهنگ است كه موضوع مورد مطالعه انسان شناسان و ديگر علماي اجتماعي بوده است. در اين مقاله رويكرد انسان‌شناسي فرهنگي به دين مورد بررسي قرار گرفته است. انسان‌شناسي فرهنگي كه از شاخه‌هاي مهم انسان‌شناسي است، به مطالعه فرهنگ‌هاي انساني، تاريخ، ساختارها و كاركردهاي اين فرهنگ‌ها مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پردازد. انسان‌شناسي دين از جمله شاخه‌هاي انسان‌شناسي فرهنگي است، كه انسان را به مثابه موجودي مورد مطالعه قرار مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد كه با آنچه خود مافوق طبيعي يا امر قدسي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پندارد، وارد رابطه شده و از خلال اين رابطه به ساختن و دگرگون كردن نمادها دست مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند. انسان‌شناسان براي دين كاركردهاي مهمي در زندگي قائل هستند، كه مهمترين آنها كاركرد معنابخشي، تبييني، ايمني بخشي و انسجام‌دهندگي است. علاوه بر اين كاركردها، دين از طريق اعتبار‌بخشيدن به مسير تجويز‌شده كنش، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند بر رابطه ميان انسان‌ها و محيطشان تاثير گذارد. دين به هنجارها تقدس ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشيده و نظم اجتماعي را مشروع مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد.